Θεσσαλονίκη: Masterclass του Terence Davis

Σε μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές του φετινού 49ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εξελίχθηκε το masterclass που παρέδωσε στην Πέμπτη 20 Νοεμβρίου ο Βρετανός τιμώμενος σκηνοθέτης Terence Davis. Αρχικά ο Βρετανός κριτικός κινηματογράφου και συντονιστής του masterclass, Jeff Andrew σημείωσε χαρακτηριστικά ότι ο Davis είναι "είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή Αγγλος σκηνοθέτης παράλληλα με τον Ken Loach και τον Mike Leigh, μόνο που ο Davis είναι πολύ ιδιαίτερος".

Αρχικά ο Davis μίλησε για την τελευταία του δουλειά, ένα ιδιότυπο ντοκιμαντέρ για τη γενέθλια πόλη του, το Λίβερπουλ. Το «Of Time And the City» (Για Το Χρόνο Και Την Πόλη)σηματοδοτεί και την επιστροφή του στο σινεμά έπειτα από 8 χρόνια υποχρεωτικής απουσίας, ελλείψει κονδυλίων. Όπως χαρακτηριστικά είπε "αν αυτή η ταινία είναι το τελευταίο μου φιλμ (πράγμα διόλου απίθανο), δεν θα είναι καθόλου άσχημο φινάλε". Παρότι είναι μια ταινία με μικρό προϋπολογισμό το «Of Time And the City» έχει ήδη τραβήξει την προσοχή από 87 φεστιβάλ. Αφορμή για τη δημιουργία της ήταν η διοργάνωση από το Λίβερπουλ του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2008. Η πρόταση του Davis επιλέχθηκε ανάμεσα σε 157 υποψηφιότητες και ξεχώρισε για τη χρήση αρχειακού υλικού από τη δεκαετία του 1950.

Σε μια βαθιά ειλικρινή εξομολόγηση ο Davis, ο οποίος μεγάλωσε σε μια αυστηρή καθολική οικογένεια (αλλά πλέον δηλώνει άθεος), μίλησε και για την επώδυνη σχέση του με τη θρησκεία: "Ήμουν πολύ θρησκευόμενο παιδί. Πίστευα πραγματικά ότι, αν ζω σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας, θα οδηγηθώ στην αγιοσύνη" για να συμπληρώσει εμφανώς φορτισμένος συναισθηματικά ότι "κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι όλα ήταν ένα ψέμα. Ήταν απαίσιο". Ο 63χρονος σκηνοθέτης άνοιξε την καρδιά του λέγοντας πως "η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Θεός, μου στοίχισε πολύ όταν έχασα δικούς μου ανθρώπους, καθώς γνώριζα ότι δεν υπάρχει άλλη ζωή και δεν πρόκειται να τους ξαναδώ. Ειδικότερα όταν έχασα τη μητέρα μου, η οποία ήταν η αγάπη της ζωής μου" για να κλείσει με την σπαρακτική ομολογία πως "θα έδινα ό,τι έχω και δεν έχω για να ξανακούσω τη φωνή της μία ακόμη φορά, άλλά δεν θα την ακούσω ξανά".

Κλείνοντας και με αφορμή την αυτοβιογραφική του ταινία «The Long Day Closes» (Η Μεγάλη Μέρα Τελειώνει), ο Davis μίλησε ανοιχτά για την ανακάλυψη της σεξουαλικής του ταυτότητας: "Η ιστορία του «The Long Day Closes» είναι απλοϊκή, αλλά και επική για εμένα προσωπικά. Η παιδική μου ηλικία τελείωσε στα 11 μου, μέσα σε μια στιγμή, όταν συνειδητοποίησα ότι είμαι ομοφυλόφιλος, πράγμα που εκείνη την εποχή αποτελούσε ποινικό αδίκημα". Δε δίστασε να δώσει και μια ακόμα διάσταση σε σχέση με τη δημιουργική του πορεία, λέγοντας πως "Ξέρω πώς είναι να σε απεχθάνονται, επειδή το έχω ζήσει. Γι' αυτό και νιώθω υπέροχα όταν εισπράττω την αποδοχή κάποιων θεατών". Αξίζει να αναφέρουμε πως σε μια αποστροφή της συζήτησης ο Βρετανός σκηνοθέτης ανέφερε πως δεν παρακολουθεί τις παλαιότερες ταινίες του, επεξηγώντας ότι "δεν χρειάζεται να τις ξαναδώ, επειδή υπάρχουν μέσα μου".