The Amazing Spider-Man 2

Ο Peter Parker (Andrew Garfield) συνεχίζει να προσπαθεί να προσαρμοστεί στην μυστική του ταυτότητα και τις υποχρεώσεις του στη μάχη κατά του εγκλήματος. Αυτή τη φορά θα πρέπει να αντιμετωπίσει δύο υπερ-κακούς: τον Rhino (Paul Giamatti) που απέκτησε υπερδυνάμεις μετά από ένα στρατιωτικό πείραμα και τον Electro (Jamie Foxx), ο οποίος ύστερα από ένα ατύχημα με γενετικά μεταλλαγμένα ηλεκτροφόρα χέλια, μεταμορφώνεται σε μία ανθρώπινη μάζα ηλεκτρικής ενέργειας. Παράλληλα η επιστροφή του Harry Osborn θα οδηγήσει τον Peter Parker σε περισσότερες αποκαλύψεις για το παρελθόν του, ενώ προσπαθεί να κρατήσει την Gwen Stacey μακριά από τους κινδύνους που αντιμετωπίζει.

Ο Spider-Man ήταν ο πρώτος υπερήρωας που πραγματικά αγάπησα και με έφερε σε επαφή με τον κόσμο της Marvel. Όταν, πριν από μια δεκαετία, βγήκε στις αίθουσες η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του, για πολλούς από εμάς ήταν κάτι που το περιμέναμε από το δημοτικό ακόμα. Όταν όμως ανακοινώθηκε το πρόσφατο reboot του Ανθρώπου Αράχνη, αναρωτηθήκαμε τι καινούριο θα μας προσφέρει μια νέα προσέγγιση του μύθου που δεκαετίες πριν, δημιουργήθηκε από τον Stan Lee και τον Steve Ditko.

Τελικά, όπως αποδεικνύεται και από τη δεύτερη προσθήκη στο κινηματογραφικό saga του Amazing Spider-Man, δεν προσφέρει πολλά. Σίγουρα η ταινία είναι αρκετά διασκεδαστική, ενώ οι γρήγορες σκηνές μάχης, τα αστειάκια και οι ικανοποιητικές ερμηνείες, εγγυώνται πως θα περάσεις ένα ευχάριστο δίωρο, αλλά ως εκεί. Αρχικά η ταινία είναι υπερφορτωμένη με 'κακούς' που από ένα σημείο και μετά μοιάζουν χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, ειδικά στην περίπτωση του Rhino, ενός ρόλου που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Paul Giamatti. Ο Marc Webb, αφιερώνει αρκετό κινηματογραφικό χρόνο, ξεσκεπάζοντας σιγά σιγά το μυστήριο της εξαφάνισης των γονιών του Peter Parker, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανανεώσει το ειδύλλιό του με την Gwen Stacy και τη φιλία του με τον Harry Osborn, αλλά και να αφηγηθεί τις αναμετρήσεις του με τους δεκάδες, όπως είπα, 'κακούς' της ταινίας. Αθελα τους, τα διάφορα μοτίβα της ταινίας περιπλέκονται σε βαθμό που κουράζουν.

Μερικοί διάλογοι, πραγματικά, έχεις την αίσθηση πως βγήκαν από σαπουνόπερα, ή πως τους πήραν αυτούσιους από τα κόμικς του '60. Ο Jamie Foxx είναι ικανοποιητικός στο ρόλο του Electro, του βασικού 'κακού' της ταινίας, αλλά ο ίδιος ο ρόλος μοιάζει καρικατούρα χαρακτήρα. Ξανά το ζευγάρι Andrew Garfield - Emma Stone, είναι γλυκύτατο σε σημείο που να καταντάει υπερβολικά cheesy.

Τέλος, η ταινία δεν σου προσφέρει ούτε ένα τίμιο post credit scene, καθώς στη σκηνή στη μέση των τίτλων τέλους δεν πρωταγωνιστεί ο Spider-Man ή έστω κάποιος μελλοντικός εχθρός του, αλλά οι...X-Men. Και ούτε φυσικά πρόκειται για μελλοντικό crossover μεταξύ του Ανθρώπου Αράχνη και των μεταλλαγμένων, απλά λόγω συμφωνίας μεταξύ των στούντιο παραγωγής, η Sony δεσμεύτηκε να προωθήσει την επερχόμενη ταινία της Fox, «X-Men: Days of Future Past», με αυτόν τον τρόπο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-05-2014  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site