Το Αγόρι Τρώει Το Φαγητό Του Πουλιού

O 22χρονος Γιώργος (Γιάννης Παπαδόπουλος) είναι ένα αγόρι στην Αθήνα του σήμερα, χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, χωρίς κοπέλα και χωρίς φαγητό στο τραπέζι. Έχει όμως ένα καναρίνι και πολύ ωραία φωνή κόντρα τενόρου. Όταν ο Γιώργος μένει και χωρίς σπίτι, εκείνος περιπλανιέται μόνος στην Αθήνα αναζητώντας κρυψώνα για το καναρίνι του. Κι όταν το καναρίνι παγιδεύεται στην κρυψώνα, ο Γιώργος πρέπει να βρει βοήθεια. Πρέπει να βρει κάποιον να του εξομολογηθεί ότι δεν έχει δουλειά, δεν έχει λεφτά, δεν έχει κοπέλα και δεν έχει φαΐ να φάει.

Το φιλμ με τον αξιοπρόσεκτο τίτλο και τα βραβεία σε Κάρλοβι Βάρι (Α' Ανδρικού), Σεβίλλη (Αργυρό Giraldillo, Α' Ανδρικού) και Θεσσαλονίκη (Α' Ανδρικού) βρήκε ευτυχώς το δρόμο της για τις αίθουσες, ενώ πρόσφατα είχε κερδίσει τρία βραβεία από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου (μεταξύ των οποίων και το κορυφαίο βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους).

Το «Αγόρι Τρώει Το Φαγητό Του Πουλιού» αντλεί έμπνευση από την "Πείνα" του Νορβηγού συγγραφέα Κνουτ Χαμσουν. Ωστόσο, η ιστορία της φαντάζει ιδιαιτέρως επίκαιρη στην Ελλάδα της κρίσης, παρόλο που επί της ουσίας δεν επικεντρώνεται σε αυτήν. Αλλωστε, ξέχωρα από την προφανή κοινωνική παράμετρο, το ίδιο στόρι θα μπορούσε να ενταχθεί σε οποιοδήποτε εύπορο αστικό περιβάλλον εντός του οποίου η ακραία περιθωριοποίηση ενός ατόμου παραμένει πάντα ένα πιθανό και ομοίως εφιαλτικό ενδεχόμενο. Ενδεικτικό όσο και διαχρονικό παράδειγμα το «Repulsion» (Αποστροφή) του Polanski.

Ο Έκτορας Λυγίζος επικεντρώνεται αποκλειστικά στο μοναχικό ήρωά του και την απέλπιδα προσπάθεια αυτού να επιβιώσει, γλιτώνοντας τον εαυτό του από τη φτώχεια και την πείνα που τον θερίζει, χωρίς να εγκαταλείψει το καναρίνι του και δίχως να απωλέσει την αξιοπρέπειά του ζητώντας βοήθεια. Για εκείνον μαθαίνουμε τα απολύτως απαραίτητα και μονάχα τόσα όσα χωρούν στο ασφυκτικό βάθος πεδίου που η καταδρομική κάμερα του Λυγίζου μας επιτρέπει. Οι ελάχιστοι χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν, ανάλογα μοναχικοί με εκείνον, καθρεφτίζουν πάνω του τις δικές τους ανάγκες μαζί με την περιθωριοποίησή τους.

Ο Λυγίζος βρίσκει στο πρόσωπο του Γιάννη Παπαδόπουλου τον κατάλληλο πρωταγωνιστή, ο οποίος ενσαρκώνει με μέτρο αλλά και πηγαία ένταση έναν χαρακτήρα τραγικό όσο και αινιγματικό. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για το ντεμπούτο του, ο νεαρός σκηνοθέτης πείθει για την ξεκάθαρη, κλινική και στεγνή από πιθανούς μελοδραματισμούς οπτική του, καθώς ξεπερνά με χαρακτηριστική άνεση τους επικίνδυνους σκοπέλους του λαϊκισμού και της επίκλησης στο συναίσθημα. Παρόλα αυτά, η επίμαχη σκηνή με τον αυνανισμό για την οποία και ο ίδιος ο Λυγίζος αποκαλύπτει πως αμφιταλαντεύτηκε προτού της βρει θέση στο τελικό μοντάζ, θα μπορούσε να σαμποτάρει το όλο εγχείρημα και να λειτουργήσει πλήρως αποπροσανατολιστικά, ειδικά από τη στιγμή που προκρίθηκε ο υπάρχων τίτλος.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 09-05-2013  |  Διανομή: Ανεξάρτητη  |  Επίσημο Site