Lincoln

Το 1865, καθώς ο αμερικανικός εμφύλιος μαίνεται, ο Αμερικανός Πρόεδρος Abraham Lincoln παλεύει με το διαρκές μακελειό στο πεδίο της μάχης, ενώ παράλληλα δίνει την προσωπική του μάχη για την κατάργηση της δουλείας. Η σχετική συνταγματική τροποποίηση για τη χειραφέτηση των σκλάβων πρέπει, ωστόσο, να γίνει πριν το τέλος του εμφυλίου και την επανένωση της χώρας, καθώς οι Νότιοι θα αποτελέσουν αδιαμφισβήτητα τροχοπέδη στην εν λόγω προσπάθεια. Όμως το πολυπόθητο τέλος του εμφυλίου φαίνεται να πλησιάζει. Έτσι, καλείται να αντιμετωπίσει το δίλημμα: τέλος στον πόλεμο ή τέλος στη δουλεία;

Το «Lincoln» μόλις είχε τελειώσει και σκεφτόμουν πώς ακριβώς να περιγράψω μια ταινία σαν αυτή και πώς να αποφύγω τα αναμενόμενα σχόλια για την πολλή καλή ερμηνεία του Daniel Day-Lewis, για την πάντα καλή αισθητική του Steven Spielberg και για την συνταρακτική προσωπική ιστορία μιας, ομολογουμένως, μεγάλης προσωπικότητας. Το σκεφτόμουν λοιπόν αρκετή ώρα. Και έφτασα στο συμπέρασμα πως αυτός που πραγματικά αξίζει τα μεγαλύτερα συγχαρητήρια, ειναι ο σεναριογράφος Tony Kushner. Τα υπόλοιπα ήταν αναμενόμενα...

Κατ' αρχάς, δεν είναι εύκολο να περιορίσεις ένα βιβλίο 944 σελίδων και να επικεντρωθείς σε αρκετά λιγότερες, και να ζητήσεις από ένα σεναριογράφο να τις γεμίσει με την συνολική προσωπικότητα του Αβραάμ Λίνκολν. Όμως ο Spielberg ήξερε ποια πόρτα χτύπησε. Είχε άλλωστε ξανασυνεργαστεί με τον Kushner στο αριστούργημα που λέγεται «Munich». Το σενάριο λοιπόν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην ταινία και δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως έχει αποσπάσει υποψηφιότητες για όλα τα μεγάλα βραβεία. Φυσικά, ο Spielberg το αξιοποιεί στο έπακρο. Και παραδίδει μια ταινία με σπάνια σφαιρική ματιά γύρω από το 'πάλκο' της πολιτικής. Κάποιες φορές η ταινία αποκτά μια στατικότητα, ας την πούμε θεατρική (ο Kushner έγινε γνωστός την δεκαετία του '80 από τα θεατρικά του έργα), όμως οι διάλογοι, η προσεκτική κινηματογράφηση των κλειστών χώρων και η εκπληκτική συνδυαστική σκέψη του Αβραάμ Λίνκολν στην ήρεμη και σίγουρη ερμηνεία του Lewis, δεν αφήνουν κανένα ψήγμα απογοήτευσης. Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται πως ο Spielberg ξέρει ακριβώς τί πρέπει να κάνει όταν αναλαμβάνει ένα project. Πόσο μάλλον το «Lincoln», του οποίου τα δικαιώματα φρόντισε να αποκτήσει από το 1999.

Το «Lincoln» έχει τεράστιες πιθανότητες για δυο Oscar. Α' ανδρικού ρόλου (το τρίτο του Lewis, αν το κερδίσει) και εκείνο του Διασκευασμένου σεναρίου (δευτερη υποψηφιότητα για τον Kushner). Και από εκεί και πέρα, όλα είναι ανοιχτά. Η ακαδημία έχει αποδείξει έμπρακτα στο παρελθόν πως το ιστορικό biopic (αν και η ταινία του Spielberg δεν είναι ακριβώς biopic) είναι το αγαπημένο της είδος. Φυσικά, το «Lincoln» δεν πρέπει να περιοριστεί στην καλλιτεχνική του πλευρά. Υπάρχει και η πλευρά των αληθινών γεγονότων, έτσι όπως καταγράφηκαν από την ιστορικό, κάτοχο του βραβείου pulitzer, Doris Kearns Goodwin (Τίτλος βιβλίου: "Team of Rivals: The political genius of Abraham Lincoln"). Η διδασκαλία από τις ενέργειες προσώπων, θεμιτές και αθέμιτες, που έζησαν σε χειρότερες εποχές από την δική μας, ίσως μπορεί να μας αφυπνίσει. Και ίσως αυτό προσπαθούν να μας πουν όλοι όσοι έβαλαν το χεράκι τους στην ταινία: Επιμονή και πίστη. Κι όλα θα γίνουν...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 24-01-2013  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site