Polisse

Η καθημερινότητα για τους αστυνομικούς στη μονάδα προστασίας ανηλίκων, περιλαμβάνει τη σύλληψη παιδεραστών, ανήλικων πορτοφολάδων, την ανάκριση βίαιων γονέων, και ταυτόχρονα το ανεξέλεγκτο γέλιο στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Να γνωρίζουν ότι τα χειρότερα υπάρχουν πραγματικά εκεί έξω και να μπορούν να ζουν με αυτά. Πως ισορροπούν οι ίδιοι τις προσωπικές ζωές τους μέρα με τη μέρα όμως; Η Melissa, είναι μια φωτογράφος του Υπουργείου Εσωτερικών που θα αναλάβει να καταγράψει και να εικονογραφήσει τη μονάδα.

Η Γαλλίδα ηθοποιός (θα τη θυμάστε ίσως στο «Haute Tension») και σκηνοθέτις Maiwenn έγινε γνωστή στο παρελθόν κυρίως από τη σχέση που είχε σε νεαρή ηλικία με το Luc Besson («Leon: The Professional», «The Fifth Element») και με τον οποίο απέκτησε ένα παιδί. Λέγεται μάλιστα ότι αποτέλεσε την έμπνευση για το χαρακτήρα της Mathilda στο «Leon: The Professional», ρόλος που ανέδειξε εν συνεχεία τη Nathalie Portman. Η Maiwenn, λοιπόν, στην τρίτη της σκηνοθετική προσπάθεια, που επιβραβεύθηκε με το Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο περσινό Φεστιβάλ Καννών, επέλεξε να κάνει μια ταινία σχετικά με την καθημερινότητα της μονάδας προστασίας ανηλίκων ύστερα από εμπειρία που απέκτησε ιδίοις όμμασι δίπλα στη γαλλική αστυνομία. Τα περιστατικά που παρακολουθούμε στην ταινία βασίζονται, ουσιαστικά, σε πραγματικά γεγονότα.

Αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος που ενσαρκώνει η ίδια στην ταινία, μια φωτογράφο που αναλαμβάνει να καταγράψει, μέσα από το φακό της, τη ζωή αυτών των ανθρώπων που σε καθημερινή βάση έρχονται σε επαφή με μια από τις πιο απεχθείς πλευρές της κοινωνίας, την κακοποίηση ανηλίκων. Ανθρωποι που πρέπει να έχουν τη δύναμη να αντιμετωπίσουν παιδιά που φοβούνται να μιλήσουν, γονείς που έχουν βιάσει, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, μια τρυφερή ψυχή και, στο τέλος της ημέρας, να καταφέρουν να ξεμπλέξουν με επαγγελματισμό την πραγματικότητα από την παιδική φαντασία. Παράλληλα, βιώνουν το προσωπικό τους δράμα και προσπαθούν απεγνωσμένα να "ξορκίσουν" την εργασιακή ένταση από τον οικογενειακό/προσωπικό χώρο τους.

Η κοφτή μετάβαση από το γέλιο στο κλάμα, η πληθώρα υπο-πλοκών και ο βομβαρδισμός περιστατικών, των οποίων την εξέλιξη δε βλέπουμε τελικά ποτέ, μπορεί να ξενίσουν ορισμένους. Μάλιστα, η Maiwenn, εν προκειμένω, κατηγορήθηκε ότι αντιμετωπίζει επιφανειακά ένα τόσο σοβαρό ζήτημα και ότι υποπίπτει σε μελοδραματισμούς και αφελή σεναριακά παραπτώματα, όπως για παράδειγμα το ρομάντζο μεταξύ του χαρακτήρα που υποδύεται και ενός από τους αστυνομικούς.

Ωστόσο, καμία από τις παραπάνω κατηγορίες δεν ευσταθούν απόλυτα. Η ταινία δεν καταπιάνεται εις βάθος με το θέμα της παιδικής κακοποίησης γιατί απλούστατα δεν είναι αυτός ο σκοπός της. Ο τίτλος της άλλωστε - παιδικός αναγραμματισμός της λέξης Police - το δηλώνει ρητά: πρόκειται για μια ταινία που στο επίκεντρό της βρίσκεται η σχετική αστυνομική μονάδα. Και αυτό, φυσικά, δε σημαίνει ότι υποβαθμίζεται η σοβαρότητα της θεματικής που λειτουργεί ως πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η κύρια πλοκή. Τουναντίον, μάλιστα, η ταινία αντικατοπτρίζει επαρκώς αυτό το κομμάτι κοινωνικής παρακμής και οι όποιες ανάλαφρες νότες, όπως το προαναφερθέν ρομάντζο, λειτουργούν καταλυτικά στο να αποφορτίσουν το κοινό από το σοκ που υπόκειται κάθε φορά που παρακολουθεί μια ιστορία. Η επιτυχής απόδοση της σκληρής πραγματικότητας οφείλεται κυρίως στις εξαιρετικά αληθοφανείς ερμηνείες των πρωταγωνιστών που, σε συνδυασμό με τη ντοκουμενταρίστικη αισθητική της Maiwenn, δίνουν μια άκρως ρεαλιστική χροιά στο φιλμ, που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα παρά τις ενδεχόμενες αδυναμίες, αλλά προειδοποιούμε ότι είναι για γερά στομάχια.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 13-09-2012  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site