Grown Ups

Πέντε κολλητοί παιδικοί φίλοι (Adam Sandler, Kevin James, Chris Rock, David Spade και Rob Schneider) ξαναενώνονται μετά από αρκετά χρόνια στην κηδεία του προπονητή τους στην ομάδα μπάσκετ. Κάποιοι έχουν κάνει οικογένεια και κάποιοι όχι. Κάποιοι είναι επιτυχημένοι και κάποιοι πάλι όχι. Αποφασίζουν να περάσουν το σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου όλοι μαζί σ' ένα σπίτι δίπλα στη λίμνη. Εκεί, δημιουργώντας καταστάσεις διαφορετικές από αυτές που αντιμετωπίζει ο καθένας τους καθημερινά, μαθαίνουν ξανά ότι η αθωότητα και το κέφι της παιδικής ηλικίας δεν χάνονται ποτέ, αν αποφασίσεις να παραμείνεις παιδί...

Ας εξηγήσουμε αυτήν την τελευταία φράση. Με το να παραμείνεις παιδί δεν εννοούμε την μόνιμη ανεμελιά και την ανυπαρξία άγχους και υποχρεώσεων. Αλλωστε τα σημερινά παιδιά δεν προλαβαίνουν ούτε να αναπνεύσουν με την ησυχία τους. Μιλάμε για την όρεξη, το πάθος, την άγνοια κινδύνου και την συνεχή κίνηση, δηλαδή όλα αυτά τα πράγματα που κάνουν τα παιδιά αξιολάτρευτα. Όπως μας δείχνει η ταινία του Dennis Dugan ούτε αυτό ισχύει για τα σημερινά παιδιά. Τα παιδιά της τεχνολογίας, των υπολογιστών και των βιντεοπαιχνιδιών. Το «Grown Ups» διαβεβαιώνει των τίτλο του αφού πρόκειται για μια ταινία όπου οι ενήλικοι μαθαίνουν στα παιδιά τους το παιχνίδι στη φύση, το ομαδικό και όχι το ατομικό παιχνίδι, την ηθική και πνευματική διαύγεια που προσφέρουν η χαρά και ο σεβασμός των αθλημάτων. Δεν το δείχνει, βέβαια, με προσεγμένο τρόπο, αλλά δεν πειράζει. Αλλωστε μιλάμε για μια ταινία της Happy Madison. Τι παραπάνω περιμένατε δηλαδή;

Η νοσταλγία σε αυτήν την ταινία είναι κυρίαρχη. Μια νοσταλγία που στο μυαλό των πέντε φίλων έχει μετατραπεί σε μελαγχολία. Σ' αυτό το βάρος που αισθάνεσαι στο στήθος όταν κάτι σου φταίει και δεν θέλεις να μάθεις τι είναι. Για να αντιμετωπίσουν αυτή την μελαγχολία λοιπόν θέλουν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και να παίξουν, αλλά κυρίως να μάθουν στα παιδιά τους να το κάνουν. Γιατί, πώς να το κάνουμε, τα παιδιά αποτελούν την συνέχεια της ύπαρξης των γονιών τους. Έτσι, οι γονείς μέσα από τα παιδιά, βλέπουν τους εαυτούς τους στην ηλικία τους και δεν μαραζώνουν. Τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί.

Το «Grown Ups» πάνω απ' όλα θέλει να προσεγγιστεί με καλή διάθεση. Αν έχεις καλή διάθεση όταν φτάσεις στον κινηματογράφο, μπες και δες το. Αν όχι, θα σου φανεί χαζό και περιττό. Η καλή διάθεση του δίνει μια γλυκιά χροιά, η οποία συνεργάζεται με το περιστασιακό γέλιο που προκαλείται από μερικούς έξυπνους διαλόγους. Έτσι κι αλλιώς, είναι μια κωμωδία διαλόγων, με το πείραγμα, ένα από τα δημιουργικότερα είδη διαλόγου, να είναι η κύρια έκφραση του χιούμορ.

Με καλή διάθεση, χωρίς πολύ αυστηρότητα και με μια ωραία ανάμνηση της παιδικής ηλικίας στο μυαλό, το «Grown Ups» δεν θα αποτελέσει κάτι το φοβερό αλλά μάλλον θα σε κάνει να περάσεις ευχάριστα. Έτσι τουλάχιστον συνέβη σε εμάς...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 22-07-2010  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site