3:10 To Yuma

Μετά από την αιματηρή ληστεία μιας άμαξας μισθοδοσίας της εταιρίας σιδηροδρόμων, ο διαβόητος παράνομος Ben Wade (Russell Crowe) συλλαμβάνεται σε μια μικρή κωμόπολη, ενώ η συμμορία του καταφέρνει να ξεφύγει. Αντί να εκτελεστεί επί τόπου, αποφασίζεται να μεταφερθεί στην ομοσπονδιακή φυλακή της Γιούμα, για να καταδικαστεί και να εκτελεστεί παραδειγματικά. Μόνο που το τρένο των 3:10 για τη Γιούμα περνά από μια άλλη πόλη δύο μέρες δρόμο μακριά. Στην ομάδα συνοδείας που οργανώνεται, συμμετέχει και ο Dan Evans (Christian Bale), ένας κουτσός αγρότης, βετεράνος του Εμφυλίου και άριστος σκοπευτής, ο οποίος χρειάζεται απεγνωσμένα τα χρήματα από αυτή τη δουλειά για να σώσει τη φάρμα του. Με τη συμμορία του Wade στο κατόπι, το ταξίδι μόνο εύκολο δε θα είναι.

Μέσα στο γενικότερο κλίμα αναβίωσης των διαφόρων επών της Αγριας Δύσης, ο James Mangold («Walk the Line», 2005) απαντά στα αφαιρετικά αντι-γουέστερν των ημερών με ατόφιο συναίσθημα, διασκευάζοντας ένα παραδοσιακό δείγμα του είδους. Βασισμένο σε διήγημα που έγραψε ο Elmor Leonard το 1953, το «3:10 To Yuma» του 1957, του Delmer Daves, δεν είχε ηχηρά ονόματα στο καστ, αλλά έμεινε στην ιστορία σαν ένα 'ενήλικο' γουέστερν, στα χνάρια του «High Noon», όπου ένας απλός άνθρωπος πρέπει να παραμείνει πιστός στις αρχές του και ν' αποκρούσει όλους τους πονηρούς πειρασμούς. Το remake του Mangold, σέβεται το πρωτότυπο στο μεγαλύτερο μέρος του και, παρά τις μικρές προσθέσεις του, δεν ξεστρατίζει από την ιστορία. Με άλλα λόγια, φροντίζει και το κρατάει στο επίπεδο ενός κλασικού γουέστερν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: ξεκάθαρα όρια καλού και κακού, 'αδιάβροχοι' ήρωες στο χαλάζι των σφαιρών, ρομαντικοί κώδικες ανδρείας και τιμής.

Η, ομολογουμένως σφιχτή, σκηνοθεσία, λοιπόν, δεν έχει κάτι το καινούριο να επιδείξει, αν και η κάμερα του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ (του νεότερου) καταφέρνει να κινηθεί επιδέξια αποδίδοντας σωστά τα μεγέθη των ηρώων και του περιβάλλοντός τους, πλαισιωμένα από το έξυπνο σενάριο. Είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Crowe - Bale, που δείχνει να το απολαμβάνει περισσότερο απ' όλους, αυτό που κρατά την ταινία σ' ένα αξιοπρεπές επίπεδο και κάνει τους λάτρεις του είδους ν' αναστενάξουν στο κάθισμά τους, αναπολώντας τις εποχές που οι 'καουμπόιδες' σήμαιναν κάτι. Το ερώτημα, ωστόσο, παραμένει: Πέρα από τους συναισθηματισμούς και τις αναμνήσεις των παιδικών χρόνων, ποιο λόγο ύπαρξης έχει αυτή η ταινία, εφόσον ο Mangold δεν είχε κάτι να προσθέσει;

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-02-2008  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site