Death Proof

Σε διαφορετικούς χρόνους, δύο κοριτσοπαρέες μπαίνουν στο στόχαστρο ενός μυστηριώδους κασκαντέρ, γνωστού με το όνομα Stuntman Mike (Kurt Russell). Χωρίς προφανή λόγο - κάτι που ο Tarantino άλλωστε δεν απαιτεί αξιωματικά - ο πολλά βαρύς κύριος με το άθραυστο αμάξι, το οποίο αποκαλεί «Death Proof», καραδοκεί μέχρι την ώρα που θα επιτεθεί μαντρωμένος πίσω από το τιμόνι του. Στόχος του: να καταλήξουν όλες νεκρές. Εκείνες όμως πόσο 'death proof' θα αποδειχθούν;

Ο άνθρωπος φωνάζει από χιλιόμετρα! 'Είμαι φετιχιστής'! Δεν μπορεί καν να τεθεί θέμα περί του αντιθέτου. Τι κάνει λοιπόν εδώ, αφήνοντας ανεξέλεγκτα τα 'βίτσια' του να οργιάσουν; Διαλέγει τα καλύτερα, τα ζόρικα και τα πιο ζουμερά κορίτσια της 'πιάτσας', τα στήνει, τα μαθαίνει να μιλούν τη γλώσσα του, τα προβάλει και έπειτα τα πετσοκόβει, όχι κατ' ανάγκη με όπλα φονικά. Πριν και πέρα απ' αυτό, επικεντρώνεται σε σημεία του κορμιού τους, σε εκείνα ειδικά που σφύζουν από θηλυκή φύση: πέλματα, γλουτούς, γάμπες και σχεδόν ορκίζεσαι πως ηδονίζεται απ' αυτή του τη σαρκοβόρα έξη. Στα σημεία που 'κοιτά' δεν... ξεψαχνίζει την τελειότητα, άλλωστε τα εξιδανικευμένα γυναικεία πρότυπα δεν είναι του τύπου του. Προτιμά τις μούσες και εδώ έχει πολλές. Από τη βόμβα Rosaria Dawson και την πιτσιρίκα Mary Elizabeth Winstead ως ζόρικη stunt της Thurman στα «Kill Bill», Zoe Bell. Όλες τους πάντως μπαίνουν γρήγορα στο νόημα και τις απαιτήσεις του σκηνοθέτη τους, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις οι οποίες είναι άλλωστε και το ζητούμενο σε όλες τις ταινίες του. Ασχετα όμως από το αν τις καταδιώκει άγρια, φαίνεται πως και μετά το «Kill Bill» διακατέχεται από μία έντονη διάθεση να διαπραγματευτεί με έναν περίεργου τύπου φεμινισμό, άκρως επιθετικό προς το ανδρικό στοιχείο.

Κάτι ακόμα που επίσης είναι πασιφανές είναι πως ο αληθινός σταρ του «Death Proof» είναι πρωτίστως ο δημιουργός της, όχι βέβαια για το ρολάκι που κρατά αλλά επειδή η ταινία είναι 100% δική του. Το ίδιο αθεράπευτα νοσταλγικός, αποτίει και πάλι φόρο τιμής σε κινηματογραφικά είδη και εποχές, επικεντρωμένος τώρα στα 80s και θρυλικά muscle-cars. Με φιλμ να δείχνει πειραγμένο σαν παλιό ταξιδεύει στο χρόνο. Για να ενισχυθεί αυτή η back to back επιστροφή επιστρατεύεται η αρμόζουσα μουσική επένδυση, πάντοτε προσεγμένη και εναρμονισμένη με στις απαιτήσεις του Quentin...

Το «Death Proof» είναι διακριτά χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο λαμβάνει χώρα στο Austin του Texas - το οποίο είναι από μόνο του πρωταγωνιστής και χωρίς να υπάρχουν ατελείωτα εξωτερικά γυρίσματα - ενώ το άλλο στο Buellton της California. Στο δεύτερο όμως εμφανίζονται σε υπερβολικό βαθμό οι μακροσκελέστατοι διάλογοι με το επιτηδευμένα cool υφάκι και με την κάμερα να κάνει γύρους στα τέσσερα γυναικεία πρόσωπα που... διαλογίζονται ασταμάτητα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εδώ για ένα θηλυκό «Reservoir Dogs» που όμως εμφανώς παίζει με την υπομονή μας. Ενώ λοιπόν οι ρυθμοί πέφτουν επικίνδυνα ρισκάροντας κατά πολύ την τελική εντύπωση, ένα επιθετικότατο φινάλε με μία τρελή καταδίωξη αυτοκινήτων κι ένα κυνήγι γάτας-ποντικιού που σπάει κοκάλα έρχεται να ανατρέψει την κατάσταση. Και βεβαίως το όλο νόημα αποδίδεται για ακόμα μία φορά από το soundtrack, με τα κορίτσια να καλοπερνούν υπό τους ήχους του 'chick habbit' της April March, την αγγλόφωνη δηλαδή έκδοση του 'laisse tomber les filles'.

Φυσικά ας μη ξεχνάμε πως το «Death Proof» είναι μισό χωρίς το σιαμαίο αδερφάκι του, «Planet Terror». Τελικά το όνειρο των Rodriguez-Tarantino να κυκλοφορήσουν ως ενιαίο φιλμ τη δημιουργία τους υπό τον τίτλο «Grindhouse» δεν πραγματοποιήθηκε, οπότε για να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα θα πρέπει να δούμε και το έτερο ήμισυ.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 26-07-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site