Eduart

Ο Eduart (Eshref Durmishi) είναι ένας Αλβανός λαθρομετανάστης, ο οποίος έχει έρθει στην Αθήνα με σκοπό να γίνει ροκ σταρ και να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Όμως, τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά και, σε μια άτυχη στιγμή, διαπράτει μια δολοφονία. Πανικόβλητος το σκάει και καταλήγει πίσω στην πατρίδα του. Η μητέρα του και η αδερφή του τον υποδέχονται με χαρά, ενώ ο πρώην στρατιωτικός πατέρας του δεν μπορεί να του συγχωρήσει μια ληστεία που είχε διαπράξει πριν φύγει την πρώτη φορά και τον καταδίδει. Καταδικασμένος σε πέντε χρόνια κάθειρξης, ο Eduart φυλακίζεται σε μια άθλια φυλακή, όπου σύντομα κάνει λίγους φίλους και πολλούς εχθρούς. Καταφέρνει να γίνει βοηθός του γιατρού της φυλακής Christof (Andre Hennicke), ενός γερμανού ισοβίτη. Στη διάρκεια παραμονής του στο ιατρείο, και μέσα από τη σχέση του με τον Christof, του δίνεται η ευκαιρία να αναλογιστεί το έγκλημά του...

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η νέα ταινία της Αγγελικής Αντωνίου προσπαθεί ν' απαγκιστρωθεί από το συγκεκριμένο πρόσωπο και να αφηγηθεί τη ντοστογεφσκική πορεία ενός ανθρώπου από τη στιγμή που φτάνει στο έσχατο έγκλημα μέχρι την ψυχολογική του μεταστροφή και την παράδοσή του. Μόνο που ο Eduart της Αντωνίου θα ήθελε πολύ να είναι ένας άλλος Raskolnikov, να περάσει δηλαδή μέσα από μια κόλαση εσωτερικών διαμαχών και τύψεων και να καταλήξει να παραδοθεί, έρμαιο πια της συνείδησής του. Δυστυχώς, δε συμβαίνει έτσι. Ελάχιστες είναι οι στιγμές στο «Eduart» που μπορούμε να διακρίνουμε τέτοιου είδους ψυχολογικές μεταπτώσεις. Την περισσότερη ώρα αναρωτιόμαστε αν ο ήρωας έχει όντως μετανιώσει για το έγκλημά του ή απλά δε δίνει δεκάρα, ανάγοντας με αυτόν τον τρόπο το χαρακτήρα σε μονοδιάστατη καρικατούρα και την ταινία σε ένα τυπικό 'δράμα φυλακής'.

Βέβαια, το «Eduart» μπορεί να υπερηφανεύεται για την άρτια παραγωγή του και την καλή φωτογραφία του Juergen Juerges, συνεργάτη του Fassbinder, του Wenders και του Haneke. Όμως, μια καλή παραγωγή δεν υποννοεί αυτομάτως μια καλή ταινία. Η σκηνοθεσία της Αντωνίου είναι ισχνή και ολότελα προβλέψιμη, υποπέφτοντας συχνα σε μελοδραματισμούς που δεν ταιριάζουν σε μια σκληρή ρεαλιστική ταινία - ειδικά η αμυγδαλιά θα μπορούσε να λείπει εντελώς. Ούτε ο πρωταγωνιστής Eshref Durmishi καταφέρνει να φτάσει στ' απαιτούμενα βάθη για να δώσει ουσία και υπόσταση στον ήρωα που ενσαρκώνει, καταλήγοντας να εξαντλήσει την υποκριτική του παλέτα νωρίς και να καταφεύγει στις ίδιες λύσεις από κάποιο σημείο και έπειτα. Έτσι, παρά τα 9 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας που συνέλεξε η ταινία πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει από την απέραντη (και αβάσταχτη) μετριότητα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 08-03-2007  |  Διανομή: Odeon