The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning

Καλοκαίρι του '69 και λίγο πριν φύγουν για το Βιετνάμ δύο αδέρφια, ο Dean και ο Eric, περνούν με τις κοπέλες τους μερικές ξέγνοιαστες στιγμές. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής πέφτουν θύματα ληστείας και εξαιτίας της καταδίωξης δε καταφέρνουν να γλιτώσουν το ατύχημα. Εκεί δεν αργεί να καταφθάσει ο σερίφης της περιοχής κ.Hoyt (R. Lee Ermey) και πριν προλάβει να... συστηθεί εκτελεί τον επίδοξο ληστή. Ο τρόμος κυριεύει τη παρέα και οι φόβοι τους σύντομα επαληθεύονται όταν συλλαμβάνονται και οδηγούνται σε ένα σπίτι που μόνο αστυνομικό τμήμα δε θυμίζει και βρίσκεται σε μία μικρή πόλη που δείχνει νεκρή και απόκοσμη. Το σπίτι αυτό ανατρέφει όμως έναν θηριώδη νεαρό που πάσχει από βαριά κληρονομική νόσο. Οι δε προθέσεις του κάθε άλλο παρά φιλικές προς τους νέους επισκέπτες είναι.

Είναι περισσότερο και από εύκολο να 'κατακρεουργήσεις' λεκτικά παραγωγές όπως το «Texas Chainsaw Massacre: The Beginning», ακόμα και αν πίσω τους κουβαλούν σχεδόν αυτούσιο το όνομα ενός από τους πλέον αναγνωρίσιμους εκπροσώπους του κινηματογραφικού τρόμου. Το prequel του κλασσικού «Texas Chainsaw Massacre» του '74 που γνώρισε το 2003 ένα ομολογουμένως συμπαθές ως προς το τελικό αποτέλεσμα remake, έρχεται να ποτίσει το πανί με λίτρα αίματος και κιλά προχειροκομμένης σάρκας. Παράνοια, ψύχωση, σαδισμός, κανιβαλισμός, πλήρης χλευασμός της ανθρώπινης ζωής, όλα τα παραπάνω βρίσκονται εν αφθονία στο splatter του Jonathan Liebesman. Προς τη κατεύθυνση αυτή φυσικά επιστρατεύονται τα κατάλληλα σκοτεινά και υγρά πλάνα, η αισθητική του απόλυτα αρρωστημένου που αναδύεται από τους πόρους του πανιού και αν όλα αυτά δεν αρκούν καλείται το φαρσοειδές τρόμαγμα να τρομοκρατήσει εκβιαστικά το θεατή. Αηδίες, προφανώς θα πει κανείς, χωρίς διάθεση για περαιτέρω σχολιασμό. Είναι όμως τόσο απλοϊκά και προφανή τα μηνύματα που προκύπτουν από παραγωγές όπως το «Texas Chainsaw Massacre»; Και πολύ περισσότερο, ο τρόμος και η ένταση που επιδιώκουν να εκμαιεύσουν από μας είναι τόσο 'αθώα' μέχρι του σημείου όπου στη χειρότερη περίπτωση να ελέγξουμε τριπλά τις κλειδαριές ή να κοιτάξουμε κάτω από το κρεβάτι;

Ταινίες όπως τα πρωτότυπα «Texas Chainsaw Massacre», «Friday and 13» και «Night Of The Living Dead» είχαν πρωτίστως σκοπό να καταδείξουν κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα πίσω από κάθε αιματοβαμμένη σεκάνς τους. Εξάλλου το είδος στο οποίο ανήκουν υπηρετούσε ανέκαθεν αντίστοιχους σκοπούς, πριν ξεστρατίσει προς αναζήτηση της εφήμερης μοναχά δημοφιλίας. Πέρα όμως από αυτό, ο άνθρωπος αρέσκεται στο να εχθρεύεται το αλλόκοτο, το διαφορετικό, το ασυνήθιστο, το μη οικείο. Δεν αντέχει ουσιαστικά τη διαφορετικότητα, όπως ένα παιδί που άμαθο ακόμα στους κοινωνικές προσταγές αποστρέφεται οτιδήποτε του προξενεί φόβο στρέφοντας το βλέμμα αλλού. Η κοινωνία και ο πολιτισμός έρχεται να 'συνετίσει' τρόπον τινά αυτή τη τάση που πηγάζει από την άγνοια μας. Μία όμως ταινία που θέτει τον παράξενο, τον ψυχασθενή ή τον παραμορφωμένο στο ρόλο του σαδιστή δολοφόνου παρέχει άριστο άλλοθι στο κρυμμένο εαυτό μας να μισήσει ελεύθερα όχι μόνο την αποτρόπαια αυτή πράξη που παρακολουθεί, αλλά και τον ίδιο τον διαφορετικό για αυτή του τη διαφορετικότητα. Ενδεικτικά σας παραπέμπω στις στερεότυπες εκφράσεις που συχνά συνοδεύουν το θυμικό μας όταν βλέπουμε τον 'κακό' να τραυματίζεται. Αυτή η φτηνή εκτόνωση που παρέχει μία αντίστοιχη ταινία τρόμου στο κοινό να εκφράσει τα επιθετικά του ένστικτα και τον εγγενή ρατσισμό που ελλοχεύει στο ψυχισμό του ίσως να αποτελεί και μία από τις βασικές αιτίες της δημοφιλίας του είδους αυτού. Όσο επομένως στερημένο από έμπνευση και να 'ναι ένα splatter, όσο και αν αναπαράγει κοινοτοπίες, σχεδόν πάντα διαθέτει το πιστό κοινό του. Και το «Texas Chainsaw Massacre: The Beginning» δεν είναι τίποτα άλλο παρά επανάληψη των 'προηγουμένων' αλλά με δεδομένη τη δυναμική επίδρασης στο θυμικό του κοινού. Το ότι βασίζεται σε αληθινή ιστορία είναι απλώς μία λεπτομέρεια, αρκούντως τρομακτική.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-10-2006  |  Διανομή: Village Films  |  Επίσημο Site