Ten Canoes

Δέκα άνδρες μια φυλής Αβορίγινων της Βόρειας Αυστραλίας ξεκινούν ένα ταξίδι για να κατασκευάσουν δέκα βάρκες από φλοιούς δένδρων, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν για να κυνηγήσουν χήνες και να μαζέψουν τ' αυγά τους από τους βάλτους, αποφεύγοντας έτσι τους κροκόδειλους. Ο αρχηγός της ομάδας Minygululu (Peter Minygululu) καταλαβαίνει ότι ο νεαρός Dayindi (Jamie Gulpilil) έχει βλέψεις για την τρίτη του γυναίκα (τη νεαρότερη και ομορφότερη) και φοβάται ότι ο νόμος της φυλής θα παραβιαστεί. Έτσι, αποφασίζει να του διηγηθεί μια ιστορία που συνέβη χίλια χρόνια πριν για να του διδάξει ένα μάθημα. Στην ιστορία, ένας νεαρός επιθυμούσε την τρίτη γυναίκα του μεγάλου του αδερφού αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα επειδή φοβόταν τον αυστηρό νόμο της φυλής. Για να αντιληφθεί ο νεαρός Dayindi τη σοβαρότητα της κατάστασης, ο Minygululu θ' αφηγηθεί την ιστορία του καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους, εμπλουτίζοντάς την με παράλληλες ιστορίες πολέμου και ηθικών αξιών της φυλής τους.

Ενδιαφέρουσα πειραματική ιδέα από τον εγκαταστημένο στην Αυστραλία Ολλανδό Rolf de Heer («Alexandra's Project» 2003), που όμως αποτυγχάνει σε κάθε επίπεδο. Ενώ η ιδέα και το υλικό θα μπορούσαν στα χέρια του Werner Herzog ν' αποτελέσουν τη μαγιά για ένα αριστούργημα, η υλοποίηση από τον de Heer είναι απόλυτα επιφανειακή. Η αφήγηση είναι τόσο κουραστική λόγω της αρρυθμίας της που κάνει τα 90 λεπτά να φαντάζουν περισσότερο από το πολυήμερο ταξίδι των ανδρών αυτών. Με σχεδόν μηδενική δραματουργία, ο Ολλανδός σκηνοθέτης κινείται αναποφάσιστα ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, παρασέρνοντας τους θεατές σ' αυτό το εξοντωτικό παιχνίδι που δεν αποζημιώνει στο τέλος. Χρησιμοποιώντας ασπρόμαυρη φωτογραφία για το παρόν και έγχρωμη για το αφηγηματικό παρελθόν, διηγείται μια ηθικοπλαστική ιστορία με ανυπόστατους χαρακτήρες, η οποία δεν αφορά κανέναν (πέραν ίσως από τα μέλη της ίδιας της φυλής). Οι λιγοστές στιγμές με χιούμορ δεν μπορούν να ελαφρύνουν το αβάσταχτο της εξέλιξης και η ιστορία με τον ξένο πολεμιστή και την απαγωγή απλά επιβραδύνει την έλευση του τέλους. Πραγματικά, είναι απορίας άξιο το Ειδικό Βραβείο Επιτροπής με το οποίο τιμήθηκε η ταινία στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών, στο τμήμα 'Ένα Κάποιο Βλέμμα'.

Το «10 Canoes» χρησιμοποιεί εξολοκλήρου ερασιτέχνες Αυτόχθονες ηθοποιούς σε διπλούς ρόλους, καθώς υποδύονται και τα πρόσωπα της ιστορίας που αφηγείται ο Minygululu. Το υποκριτικό τους επίπεδο πασχίζει για να φτάσει αυτό μιας σχολικής παράστασης και είναι ολοφάνερη η έλλειψη δουλειάς και προετοιμασίας από τον de Heer. Η χρήση ενός πλήρους ερασιτεχνικού καστ, μπορεί να λειτουργήσει υπέρ μιας ταινίας συμβάλλοντας σε ένα πιο πρωτόγονο και άγριο στυλ κινηματογράφησης και αφήγησης, χρειάζεται όμως - όπως είναι λογικό - πολλαπλάσια εκπαίδευση και σχεδιασμό. Ταινίες από το πρόσφατο παρελθόν όπως το «Himalaya» του Eric Valli και το «Atanarjuat» του Zacharias Kunuk έχουν καταφέρει όχι μόνο ν' αποσπάσουν καλές ερμηνείες από τους ιθαγενείς ηθοποιούς, αλλά και να πείσουν τους πρωταγωνιστές τους να ενσωματώσουν τα στοιχεία της εκάστοτε κουλτούρας τους στη δραματουργία. Η ταινία του Rolf de Heer δείχνει να μην το προσπάθησε καν.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-09-2006  |  Διανομή: Rosebud  |  Επίσημο Site