Dragonfly

Οι άνθρωποι των επειγόντων περιστατικών στα νοσοκομεία είναι περισσότερο από άλλους εξοικειωμένοι με τον θάνατο. Ένας από αυτούς είναι ο Joe Darrow, επικεφαλής του αντίστοιχου τμήματος σε νοσοκομείο του Chicago. Ένα τραγικό γεγονός θα τον κλονίσει, όσο τίποτε άλλο. Η σύζυγός του Emily πεθαίνει σε ένα ατύχημα στη Βενεζουέλα. Εκείνος βρίσκει σαν διέξοδο στον πόνο, δουλεύοντας εξοντωτικά. Το γεγονός όμως ότι έξι μήνες μετά το ατύχημα η σορός της Emily δεν έχει ακόμα βρεθεί, δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Όταν θα πάρει - με το ζόρι - άδεια για να ξεκουραστεί, εκείνος θα βυθιστεί χειρότερα στη δυστυχία του. Η βαθιά του θλίψη, όμως, αρχίζει να παίρνει μεταφυσικές διαστάσεις όταν ένα βράδυ, μια γυάλινη διακοσμητική λιβελούλα πέφτει στο πάτωμα και σπάει, σα να την έσπρωξε κάποιος. Οι λιβελούλες ήταν το προσωπικό σύμβολο της Emily, αφού μάλιστα από την ημέρα που γεννήθηκε είχε στον ώμο ένα παρόμοιο σημάδι. Εκείνος θα αρχίσει να πιστεύει ότι η γυναίκα του προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του με κάποιο τρόπο.

Είναι σχεδόν μεταφυσικός ο τρόπος που ο Kevin Costner καταφέρνει να κάνει τόσο συχνά κακές επιλογές σεναρίων. Αυτή τη φορά επιλέγει μια ταινία που προσπαθεί να δώσει το μεταφυσικό στοιχείο της επαφής με τον άλλο κόσμο και με χαμένους ανθρώπους που αγαπάμε. Ως εδώ καλά. Η ταινία είναι όμως καταδικασμένη να συγκρίνεται με το Mothman Prophecies. Βγήκαν παράλληλα στις αίθουσες, με γνωστούς πρωταγωνιστές (Costner - Gere), το ίδιο θέμα (συνάντηση με την νεκρή σύζυγο), ένα περίεργο πλάσμα (λιβελούλα - πεταλούδα). Οι ταινίες σίγουρα έχουν και διαφορές, όμως στη σύγκριση επί της ουσίας θα λέγαμε ότι μάλλον ο Cevin Costner είναι ο χαμένος. Τα όποια ενδιαφέροντα στοιχεία της ταινίας (δεύτεροι ρόλοι όπως οι Kathy Bates και η Linda Hunt) μένουν αναξιοποίητα ενώ κουράζει ο αργός ρυθμός του πρώτου μέρους. Μόνη "παρηγοριά" το τέλος που κρύβει μια ενδιαφέρουσα ανατροπή.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 12-04-2002  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site