Cinderella Man

Ο Αμερικάνος πυγμάχος Jimmy Braddock (Russell Crowe) βλέπει την καριέρα του να τερματίζεται όταν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα σπάει το δεξί του χέρι. Αποφασισμένος να συνεχίσει να προσφέρει στην γυναίκα του (Renee Zellweger) και στα 3 παιδιά του μια σχετικά άνετη ζωή, αναλαμβάνει οποιαδήποτε δουλειά του προσφέρεται: από χαμάλης στις αποβάθρες μέχρι οικοδόμος. Εν έτη όμως 1929, το οικονομικό κραχ πρόκειται να αλλάξει την αμερικανική κοινωνία για πάντα. Ο Braddock βλέποντας την οικογένειά του να ζει κάτω από συνθήκες εξαθλίωσης, παίρνει την απόφαση να συνεχίσει την πυγμαχική του καριέρα με τη βοήθεια του παλιού του μάνατζερ (Paul Giamatti). Είναι όμως ήδη αρκετά μεγάλος σε ηλικία, έχει χρόνια να προπονηθεί και το ήδη τραυματισμένο του χέρι μπορεί να επιδεινωθεί ανά πάσα στιγμή. Το αν θα καταφέρει ο Braddock να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του είναι κάτι που ακόμα και το ίδιο το trailer της ταινίας δεν κάνει τον κόπο να κρύψει. Αλλωστε δεν πρόκειται για μια" gay εκδοχή της Σταχτοπούτας όπως ο τίτλος ίσως σας κάνει να πιστέψετε, αλλά για μια πραγματική ιστορία. Το γεγονός όμως ότι από την αρχή της ταινίας ο θεατής είναι σίγουρος για την τελική έκβαση της ιστορίας είναι εις βάρος της δραματουργικής έντασης και εξέλιξης. Απομένει μόνο να δούμε στις πόσες μπουνιές ο ήρωας θα ξυπνήσει και θα αρχίσει να κατατροπώνει τον αδίστακτο και αντιπαθέστατο (όπως πάντα) αντίπαλό του.

Το δημιουργικό team του «A Beautiful Mind»: ο πρωταγωνιστής Russell Crowe, o σκηνοθέτης Ron Howard και ο σεναριογράφος Akiva Goldsmith ενώνουν για άλλη μια φορά της δυνάμεις τους για να μας αφηγηθούν μια ιστορία για το θρίαμβο του ανθρώπινου πνεύματος. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο η ταινία αξίζει πολλά εύσημα τόσο για τη φωτογραφία όσο και για το μοντάζ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το έργο κάπου το έχουμε ξαναδεί. Και μάλιστα πολλές φορές, αφού οι δημιουργοί δεν διστάζουν να αναπαραγάγουν πολλά κλισέ ταινιών μποξ και μάλιστα με μικρότερη επιτυχία από τους προκατόχους τους όπως στο Rocky, στο Raging Bull ή στο Million Dollar Baby. Το βάρος πέφτει λοιπόν στους ώμους του πρωταγωνιστή να απογειώσει την ταινία και ευτυχώς ο Russell Crowe σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του είναι συγκλονιστικός. Καταφέρνει να συνδυάσει αριστοτεχνικά την αγριάδα που απαιτεί το επάγγελμα του πυγμάχου με την ευαισθησία του πατέρα που αγωνιά να φροντίσει την οικογένειά του. Πλάθει έναν ειλικρινή, αξιοπρεπή και στοργικό χαρακτήρα που θυμίζει περισσότερο James Stewart (ελάχιστα την πίσω από τις κάμερες persona του) πείθοντας όμως ταυτόχρονα και ως επιτυχημένος επαγγελματίας πυγμάχος. Ο Braddock του Crowe, όταν μάχεται στο ρινγκ βλέπει απέναντί του όχι ένα συναθλητή του αλλά έναν άνθρωπο που απειλεί την οικογενειακή του ευτυχία. Δίπλα του η Renee Zellweger ως καρτερική και υπομονετική σύζυγος, παίρνει άριστα στο ρόλο της κακομοίρας και συνεχίζει τον ερμηνευτικό της κατήφορο επαναλαμβάνοντας σε ακόμη μια ταινία την ίδια υποκριτική μανιέρα. Ο manager του (Paul Giamatti) κλέβει τις εντυπώσεις και πολλοί προβλέπουν ότι μετά τις εξαιρετικές ερμηνείες του στα «American Splendor» και «Sideways» θα βρεθεί επιτέλους στην πεντάδα των Oscar.

Τα έντονα πατριωτικά μηνύματα της ταινίας είναι ίσως και ο λόγος που η κριτική υποδοχή της ταινίας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν πολύ θερμότερη απΑ ότι στην Ευρώπη. Μέτρια όμως ήταν και η πορεία της ταινίας στο αμερικάνικο box-office κάτι που δεν φαίνεται να πτοεί ιδιαίτερα την παραγωγό εταιρία Dreamworks που πεπεισμένη για τις οσκαρικές δυνατότητες της ταινίας σκοπεύει να την επανακυκλοφορήσει στις αίθουσες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, για να φρεσκάρει έτσι τη μνήμη των ψηφοφόρων της Ακαδημίας.

Καλύτερη στιγμή της ταινίας όπως και του Crowe είναι η σκηνή που ο Braddock πιάνει πάτο και αναγκάζεται να παραμερίσει την αξιοπρέπειά του και να κάνει έρανο από τους φίλους και συναδέλφους του, προκειμένου να φροντίσει την οικογένειά του. Σκηνή που μπορεί να φτάνει στα όρια του μελοδράματος αλλά πετυχαίνει απόλυτα το στόχο της, αφού οι θεατές τάσσονται στο πλευρό του κεντρικού ήρωα και θέλουν να τον δουν να θριαμβεύει. Όπως επιθυμούσε και οι αμερικανική κοινωνία του οικονομικού κραχ, που για αυτούς ο Braddock αντιπροσώπευε το αμερικάνικο όνειρο και την ζωντανή απόδειξη του ότι η δύναμη του πνεύματος και της ψυχής μπορεί να θριαμβεύσει παρόλες τις αντιξοότητες. Όπως μας είπε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης Ron Howard στην συνέντευξη τύπου στο φεστιβάλ της Βενετίας, στόχος του ήταν να υπενθυμίσει στους αμερικάνους συμπολίτες του τις δύσκολες στιγμές που περνούν σήμερα καθώς επίσης και ότι παλαιότερα η Αμερική βρισκόταν σε κρίση αλλά κατάφερε να την ξεπεράσει. Το «Cinderella Man» είναι μια ταινία που σίγουρα έχει ψυχή αλλά προσπαθεί υπερβολικά πιεστικά να μας το δείξει. Και ενώ σε πολλά σημεία συγκινεί και μας εξιτάρει ποτέ δεν καταφέρνει να μας βγάλει νοκ-αουτ.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 20-10-2005  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site