The Girl With The Needle

Λίγο πριν από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Karoline (Vic Carmen Sonne) προσπαθεί να επιβιώσει σε μια Δανία που θυμίζει γοτθικό εφιάλτη και ταυτόχρονα γίνεται το πιο εχθρικό μέρος για μια γυναίκα που δεν περιμένει πλέον τον άντρα της να γυρίσει από το μέτωπο, δεν έχει χρήματα για να πληρώσει το ενοίκιο του δωματίου στο οποίο ζει, πέφτει με ανακούφιση στην αγκαλιά του αφεντικού της για να εγκαταλειφθεί ξανά άστεγη, άνεργη και έγκυος, στρατιώτης σε έναν δικό της "μεγάλο πόλεμο", το ίδιο αιματηρό με αυτόν που διαδραματίζεται ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Η γνωριμία της με μια γυναίκα που θα τη βοηθήσει να βρει ανάδοχη οικογένεια για το μωρό της θα αποβεί καθοριστική, αφού στο πλευρό της αποφασιστικής Dagmar (Trine Dyrholm) η Karoline θα βρει μια οικογένεια, μια μητέρα, μια σύντροφο και κυρίως τη γυναικεία αλληλεγγύη που την κάνει να νιώθει πιο δυνατή, έτοιμη να πάρει κι αυτή τη ζωή στα χέρια της και να αναδυθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού κόσμου ως μια νέα ανεξάρτητη γυναίκα.

Αφού σατίρισε τον σύγχρονο πολιτισμό της εικόνας και του φαίνεσθαι με το ντεμπούτο του «Sweat» (2020), ο Magnus von Horn επιστρέφει με μια ταινία η οποία διαδραματίζεται έναν ολόκληρο αιώνα πριν, στην Κοπεγχάγη του 1919, διερευνά όμως και πάλι το ίδιου περίπου θέμα: το ρόλο της γυναίκας στο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της και τους τρόπους με τους οποίους το θηλυκό προσπαθεί, δίχως να το συνειδητοποιεί συνήθως, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις που έχει από αυτό το αρσενικό, μέχρι τη στιγμή που αντιλαμβάνεται τη δύναμή του και «σπάει» τούτο το καλούπι. Στο «The Girl With the Needle», ένα τέτοιο θέμα μπαίνει στην ιστορική του διάσταση, αφού δίνει στον σκηνοθέτη την αφορμή να εξερευνήσει τη γέννηση των φεμινιστικών κινημάτων κατά τις μεσοπολεμικές δεκαετίες.

Ο τρόπος με τον οποίο αναπλάθει την εποχή στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία ο von Horn είναι οπτικά σαγηνευτικός. Επηρεασμένος από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό αλλά και τον σκληρό ρεαλισμό, από τον Michael Haneke και το σύγχρονο ρουμανικό σινεμά, ο σκηνοθέτης συνθέτει πλάνα ασύλληπτης ομορφιάς και αποκρουστικής ασχήμιας, τα οποία φωτογραφίζει μαγεμένος, λες και έλκεται από αυτά. Κι εδώ εντοπίζεται η βασική μας ένσταση απέναντι στην ταινία, η οποία τείνει να ωραιοποιεί την ασχήμια που απεικονίζει, να τη "γυαλίζει" μέσω μιας ψηφιακά αψεγάδιαστης διεύθυνσης φωτογραφίας που μαρτυρά ότι ο von Horn δίνει περισσότερη βάση στο ύφος του φιλμ του, παρά στο περιεχόμενο.

Αναπόφευκτα, αυτή η τάση μεταφέρεται και στο σενάριο, το οποίο, από ένα σημείο και μετά, μοιάζει να έχει εξαντλήσει όσα είχε να προσφέρει αφηγηματικά και να εφευρίσκει σαδιστικά τρόπους να δοκιμάσει τα όριά μας και τις αντοχές μας. Μπορεί η στιλιστική προσέγγιση του von Horn να θέλει να παραπέμψει σε ταινίες όπως το αριστουργηματικό «The White Ribbon» (2009) του Michael Haneke, εντούτοις δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Αυστριακός δημιουργός δεν αισθητικοποίησε ποτέ τη βία και την ασχήμια που απεικόνισε στις ταινίες του, αντίθετα φρόντισε να την αναδείξει ως τεκμήριο της ικανότητας του ανθρώπινου είδους για το μεγαλύτερο κακό. Ο von Horn εκμεταλλεύεται τις κακουχίες μέσα από τις οποίες περνούν οι χαρακτήρες του, για να παραδώσει αυτό που ο ίδιος έχει στο μυαλό τους ως υψηλή τέχνη.

Το διαρκές φλερτ της ταινίας με το φτηνό σοκ και τον εντυπωσιασμό θα καθηλώσει αρκετά μεγάλη μερίδα των θεατών. Γι' αυτό το «The Girl With the Needle» προκάλεσε αίσθηση στα φεστιβάλ όπου προβλήθηκε κι έχει φθάσει να διεκδικεί μέχρι και το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Δεν είναι, όμως, μια καλή ταινία γιατί δεν παίρνει θέση απέναντι στα όσα αποτρόπαια αναγκάζει το κοινό της να αντικρύσει. Χαμένη ευκαιρία για μια πραγματικά μεγάλη ταινία πάνω σε ένα επίκαιρο θέμα, το δεύτερο φιλμ του Magnus von Horn υποδεικνύει πως ο δημιουργός του πρέπει να αλλάξει αισθητική κατεύθυνση, ειδάλλως κινδυνεύει να καταλήξει ακόμα ένας Alejandro Gonzalez Inarritu.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27-02-2025  |  Διανομή: Weird Wave