I'm Still Here

Μια θαρραλέα και στωική μητέρα (Fernanda Torres) πέντε παιδιών πασχίζει να κρατήσει ενωμένη την οικογένειά της, όταν ο πρώην βουλευτής συζυγός της (Selton Mello) συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς της χώρας και κατόπιν εξαφανίζεται. Η ταινία ξεκινά το 1971 και καλύπτει 25 χρόνια του αγώνα της αξιοθαύμαστης αυτής γυναίκας, η οποία μετατρέπει τη δοκιμασία της σε ένα συγκλονιστικό μάθημα αγάπης, πεισματικής αισιοδοξίας και αδιάκοπης συντήρησης της μνήμης.

Από τους βασικούς εκπροσώπους της νέας γενιάς Βραζιλιάνων σκηνοθετών οι οποίοι ξεκίνησαν την καριέρα τους στη δεκαετία του 1990, ο Walter Salles κατάφερε να συγκινήσει το κοινό με το «Central Station» (1998), να το συναρπάσει με το «The Motorcycle Diaries» (2004) και να το απογοητεύσει με την ρηχή και ανέμπνευστη μεταφορά του μυθιστορήματος «On the Road» του Jack Kerouac, το 2012. Από τότε είχε ο σκηνοθέτης να παραδώσει μεγάλου μήκους ταινία, και να που φέτος, 12 ολόκληρα χρόνια μετά, επέστρεψε με ένα έργο ζωής, το οποίο τον οδήγησε ξανά στις οσκαρικές υποψηφιότητες, σημείωσε σαρωτική εμπορική επιτυχία στη χώρα του και υπενθύμισε στο παγκόσμιο κοινό πόσο συναισθηματικά γενναιόδωρο και ιστορικά συνειδητοποιημένο είναι το σινεμά του συγκεκριμένου δημιουργού.

Το «I'm Still Here» αποτελεί μεταφορά στην οθόνη μιας πραγματικής περίπτωσης σύλληψης και δολοφονίας αντιφρονούντος πολιτικού στη Βραζιλία της δεκαετίας του 1970, όταν το απολυταρχικό καθεστώς της χώρας φρόντιζε να ξεφορτώνεται κάθε αντιπολιτευτική φωνή. Εντούτοις, ο Salles δεν εστιάζει το φακό του στα καθαυτά γεγονότα της πολιτικής διαμάχης, αλλά στην οικογένεια του θύματος και ιδιαίτερα στη γυναίκα του, την οποία υποδύεται εξαιρετικά η υποψήφια για Όσκαρ Fernanda Torres. Στο πρόσωπο της γυναίκας αυτής συμπυκνώνεται το σχόλιο του δημιουργού πάνω στη σημασία του κοινωνικού αγώνα, της επιμονής για απονομή δικαιοσύνης ακόμα και χρόνια μετά την πτώση ενός δικτατορικού καθεστώτος, αφού μόνο έτσι μελλοντικοί μονάρχες θα αποτραπούν από το να διαπράξουν παρόμοια εγκλήματα.

Η πλοκή του φιλμ αναπόφευκτα άγγιξε ευαίσθητες χορδές του βραζιλιάνικου λαού, κάτι που δικαιολογεί απόλυτα την μαζική προσέλευση του κοινού της συγκεκριμένης χώρας στις αίθουσες. Όμως ο Salles δεν κάνει το σφάλμα να εκβιάσει τη συγκίνηση και τα δάκρυα του κοινού. Αντίθετα παραμένει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας λεπτός, διακριτικός και πολύ προσεκτικός, όπως ακριβώς η ηρωίδα του προσπαθεί να κρύψει από τα παιδιά της την αλήθεια. Η τελευταία, όμως, θα αποκαλυφθεί σταδιακά στα μάτια τους χάρη σε μια σειρά από φωτογραφίες, ενώ παλιά αποσπάσματα από οικογενειακά φιλμ θα έλθουν να πυροδοτήσουν αναμνήσεις και συναισθήματα, σε μια θαυμάσια αλληγορία για το ρόλο του κινηματογράφου και της φωτογραφίας στην αποκάλυψη της αλήθειας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Κι αν στην τρίτη πράξη ο Salles ελαφρώς παρασύρεται και φλυαρεί, μη θέλοντας ίσως κι εκείνος να εγκαταλείψει τον κόσμο που έπλασε και τους χαρακτήρες του, δεν μπορούμε να του κρατήσουμε κακία. Το «I'm Still Here» είναι ένα υπέροχο δείγμα κινηματογράφου που απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ταυτόχρονα πολιτικολογεί δίχως να κουνά το δάχτυλο. Με τη νέα του ταινία, ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης βρήκε τη χρυσή τομή ανάμεσα στον εμπορικό και τον καλλιτεχνικό κινηματογράφο, γι' αυτό και η επιτυχία του, τόσο στα ταμεία όσο και στην κριτική αποτίμηση, είναι απόλυτα δίκαιη. Μακάρι, μόνο, να μη χρειαστεί να περάσουν άλλα δώδεκα χρόνια για να δούμε το επόμενο βήμα του.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 13-02-2025  |  Διανομή: Σπέντζος  |  Επίσημο Site