My Sunshine (Boku No Ohisama)

Σε ένα νησί της Ιαπωνίας, η σχολική ζωή ακολουθεί τον κύκλο των εποχών. Η πρώτη χιονονιφάδα σημαίνει πως τα αγόρια σύντομα θα πρέπει να αλλάξουν το μπέιζμπολ για το χόκεϊ, όμως ο ντροπαλός Takuya (Keitatsu Koshiyama) ενδιαφέρεται περισσότερο για μια συμμαθήτριά του (Kiara Takanashi) που αξιώνει καριέρα στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Μολονότι χάνει τα λόγια του κοντά της, ο προπονητής της (Sosuke Ikematsu) επιμένει να τους βάλει να εξασκούνται μαζί.

Από τις ευχάριστες εκπλήξεις του περασμένου Φεστιβάλ Καννών, και συνεπακόλουθα του Φεστιβάλ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, όπου και παρακολουθήσαμε το φιλμ, το «My Sunshine», ντεμπούτο του Ιάπωνα σκηνοθέτη Hiroshi Okuyama, έχει ήδη αποσπάσει παραλληλισμούς με το σινεμά του συμπατριώτη του Hirokazu Kore-eda, και όχι άδικα. Το λιτό σκηνοθετικό ύφος, το ενδιαφέρον για την παιδική ηλικία και η ουμανιστική ματιά είναι χαρακτηριστικά που αναμφίβολα μοιράζονται οι δύο δημιουργοί. Φαίνεται, όμως, πως ο Okuyama είναι ικανός να ακολουθήσει το δικό του δρόμο και να χτίσει μια πολύ ενδιαφέρουσα φιλμογραφία στο μοντέρνο ιαπωνικό σινεμά. Η πρώτη του ταινία είναι μια γλυκιά ιστορία πρώτης αγάπης, ενηλικίωσης και χειραφέτησης, σαν το «Moonrise Kingdom» (2012) του Wes Anderson να είχε γυριστεί από κάποιον σαν τον Yasujiro Ozu.

Ο νεαρός ήρωας του φιλμ, ο Takuya, είναι ένα εσωστρεφές παιδί, φαινομενικά αταίριαστο με το περιβάλλον του: δεν του αρέσουν οι ασχολίες που ενθουσιάζουν τα αγόρια της ηλικίας του, ενώ το πρόβλημα βραδυγλωσσίας του αποτελεί αντικείμενο χλευασμού για τους συμμαθητές του. Από την άλλη, δείχνει έλξη προς ένα "κοριτσίστικο" σπορ, το καλλιτεχνικό πατινάζ, κάτι που ο σκηνοθέτης, σοφά, δε διευκρινίζ??ι ποτέ αν είναι αποτέλεσμα καθαρού ενδιαφέροντος για το άθλημα ή αποτέλεσμα της ρομαντικής έλξης του μικρού για τη συμμαθήτριά του. Μέσα από αυτήν την απλή, αλλά πανέμορφα ειπωμένη ιστορία, ο Okuyama μιλά για ό,τι μας καθιστά ξεχωριστούς, για την ανάγκη μας να κάνουμε τις προσωπικές μας επιλογές, για το πώς τελικά αυτές καταλήγουν να διαμορφώσουν το ποιοι είμαστε, αλλά και το πώς μας αντιλαμβάνονται οι γύρω μας.

Μια σειρά από έξυπνα ευρήματα διανθίζουν τον κόσμο της ταινίας. Ο πατέρας του μικρού πρωταγωνιστή πάσχει από το ίδιο πρόβλημα βραδυγλωσσίας, τονίζοντας ότι το πρόβλημα καταπίεσης των προσωπικών επιθυμιών ενός ανθρώπου πάει από γενιά σε γενιά, αναπαράγοντας διαρκώς τα ίδια στερεότυπα. Ο προπονητής είναι ομοφυλόφιλος και ζει με το σύντροφό του ανοιχτά, πράγμα που δηλώνει ότι έχει κάνει τις επιλογές του και είναι περήφανος γι' αυτές, συνειδητοποιεί όμως πως ίσως δεν είναι ειλικρινά ερωτευμένος μαζί του, και δεν τολμά να το εκφράσει καθαρά, καταπιέζοντας εκ νέου τον εαυτό του. Η μικρή συμμαθήτρια του ήρωα πέφτει, τελικά, θύμα των στερεοτυπικών αντιλήψεων της κοινωνίας, όμως και πάλι ο σκηνοθέτης την κοιτάζει με κατανόηση, δίχως την παραμικρή επικριτική διάθεση.

Όμορφα σκηνοθετημένη, ανοιχτή σε αναγνώσεις και ικανή να πυροδοτήσει συζητήσεις και αναλύσεις τόσο εντός των σινεφιλικών κύκλων όσο κι εκτός αυτών, για παράδειγμα στο χώρο της εκπαίδευσης όπου προβολές της ταινίας θα ήταν πολύ χρήσιμες, η ταινία του Hiroshi Okuyama αναγγέλλει την άφιξη ενός πολλά υποσχόμενου σκηνοθετικού ταλέντου με ξεχωριστή φωνή και ξεκάθαρο κινηματογραφικό όραμα. Ο νεαρός Ιάπωνας δημιουργός μπορεί να κατακτήσει, σταδιακά, την δεξιοτεχνία και τη δύναμη της υποδήλωσης που χαρακτηρίζει το έργο των μεγάλων συμπατριωτών του κινηματογραφιστών και να συνεχίσει στο δρόμο που έδειξαν σκηνοθέτες όπως ο Ozu, ο Naruse, o Kore-eda, ακόμα και ο πιο πρόσφατος Ryusuke Hamaguchi.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-10-2024  |  Διανομή: Rosebud.21