Abigail

Μια ομάδα έξι εγκληματιών απαγάγουν ένα μικρό κορίτσι, την Abigail (Alisha Weir) και τη φυλούν στην έπαυλη που τους υποδεικνύει ο εργοδότης τους, ο Lambert (Giancarlo Esposito). Σκοπός του τελευταίου είναι να ζητήσει λύτρα από τον πατέρα του κοριτσιού, ο οποίος είναι ένας ισχυρός άνδρας του υποκόσμου. Καθένας από τους απαγωγείς είναι εκεί για διαφορετικό λόγο, όλων τα κίνητρα όμως είναι οικονομικά. Όταν, ωστόσο, ένας από αυτούς βρεθεί νεκρός με το κεφάλι του κομμένο, θα διαπιστώσουν πως υπάρχουν πράγματα που δε γνωρίζουν σχετικά με το κορίτσι που ανέλαβαν να βουτήξουν και να κρατήσουν για 24 ώρες, αλλά και με τον εργοδότη τους.

Το «Abigail» είναι μια ταινία που αποπειράται να δώσει μια φρέσκια ανάγνωση στον κινηματογραφικά κορεσμένο βαμπιρικό μύθο, επιφυλάσσοντας πολλές, μάλλον υπερβολικά πολλές, εκπλήξεις μέχρι το ανοικονόμητο φινάλε της. Μολονότι ξεκινά υποσχόμενα, χτίζοντας απειλητική ατμόσφαιρα, "σετάροντας" χαρακτήρες και χώρο δράσης με τρόπο τέτοιο ώστε να κερδίσει το ενδιαφέρον του θεατή, η σεναριακή αμετροέπεια και ρηχότητα έχουν σαν αποτέλεσμα μια ταινία που μοιάζει περισσότερο με χαμένη ευκαιρία, παρά με κάτι το πραγματικά αξιομνημόνευτο. Καθώς οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη δίχως λόγο από ένα σημείο κι έπειτα, η όποια προβληματική πάνω στην ανθρωποφαγική φύση του σύγχρονου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος και στην περιθωριοποίηση όσων αδυνατούν να προσαρμοστούν στο ιδανικό μοντέλο ζωής της δυτικής κοινωνίας πηγαίνει περίπατο.

Από την άλλη, δεν θα έπρεπε ίσως να περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους Radio Silence, κατά κόσμον Matt Bettinelli - Olpin και Tyler Gillett, το σκηνοθετικό δίδυμο πίσω από την αναπάντεχη επιτυχία του αιματοβαμμένου «Ready or Not» (2019) και τα δύο τελευταία κεφάλαια του franchise «Scream» (2022-2023). Όλες οι ταινίες των δύο σκηνοθετών χαρακτηρίζονται από έλλειψη μέτρου, κι αν στην περίπτωση των «Scream» αυτό κάπως λειτούργησε επειδή το ίδιο το franchise στηρίζεται εν πολλοίς στην αυτοπαρώδησή του διά μέσου της υπερβολής, στο «Abigail» έχει σαν συνέπεια η τρίτη πράξη να εκτροχιάζεται προς το γελοίο μάλλον, παρά το αστείο. Τουλάχιστον, το χιούμορ που διαθέτει το δημιουργικό ντουέτο διασώζει ως ένα βαθμό το φιλμ.

Για καλή τύχη των δύο σκηνοθετών, το cast που έχουν στη διάθεσή τους είναι αρκούντως απολαυστικό. Η Melissa Barrera, πρωταγωνίστρια και στα δύο «Scream» κεφάλαια των Radio Silence, δεν κλέβει τις εντυπώσεις αλλά είναι επαρκής, ενώ ξεχωρίζουν με άνεση ο Kevin Durand και ο πρόσφατα χαμένος Angus Cloud στους ρόλους δύο όχι τόσο ξύπνιων αλλά κατά έναν παράδοξο τρόπο συμπαθητικών καθαρμάτων. Η μικρή Alisha Weir που ενσαρκώνει τον ανήλικο βρικόλακα οφείλει να γραφτεί στα χρονικά του κινηματογράφου πλάι στις απολαυστικότερες παιδικές ερμηνείες σε φιλμ τρόμου, αφού αποτελεί τη βασική "ατραξιόν" του έργου και όχι άδικα. Ο Giancarlo Esposito είναι επίσης υπέροχος στη σύντομη εμφάνισή του, όμως στο φινάλε οι Radio Silence χάνουν την ευκαιρία να δώσουν στον Nicolas Cage το ρόλο του χαρακτήρα που εμφανίζεται στα τελευταία λεπτά και ο οποίος θα του πήγαινε γάντι και θα απογείωνε και την ταινία.

Αν δείτε το «Abigail», κρατήστε μικρό καλάθι πριν την προβολή και ίσως να μην απογοητευθείτε. Παρά την απουσία αυτοσυγκράτησης από μεριάς των δημιουργών του, βλέπεται ευχάριστα, είναι αρκετά αστείο αλλά και τρομακτικό στα σημεία που πρέπει, διαθέτει gore σκηνές με το τσουβάλι, ενώ τα εφέ χρησιμοποιούνται λελογισμένα και στην υπηρεσία της πλοκής. Αν, μονάχα, οι δημιουργοί του φρόντιζαν λίγο περισσότερο την κατακλείδα τους, έπαιρναν ως πρότυπο την οικονομημένη αφήγηση ενός Jacques Tourneur, ενός Terence Fisher ή ενός Mario Bava και προσέδιδαν στην ταινία τους μια ολοκληρωμένη θεματική, τότε ίσως να μιλάγαμε για ένα μοντέρνο διαμαντάκι του σινεμά τρόμου. Τώρα, μιλάμε απλά για μια χαβαλεδιάρικη, διόλου αξέχαστη ταινιούλα που απευθύνεται μόνο στους φαν του σκηνοθετικού διδύμου.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 18-04-2024  |  Διανομή: Tanweer  |  Επίσημο Site