Elemental

Η Ember είναι ένα νεαρό κορίτσι - Φλόγα, που έρχεται να μείνει στην Πόλη των Στοιχείων μαζί με τους γονείς της, μετά την καταστροφή που υπέστη το σπίτι τους στη Χώρα της Φωτιάς. Στη συγκεκριμένη πόλη κατοικούν πλάσματα από όλα τα στοιχεία της φύσης: νερό, αέρα, χώμα. Ωστόσο, η οικογένεια της Ember αντιμετωπίζεται με καχυποψία και δισταγμό, μέχρι τη στιγμή που η νεαρή θα γνωρίσει τον Wade, ένα αγόρι - Νερό, το οποίο θα την ερωτευτεί και θα τη βοηθήσει να διασώσει το μαγαζί του πατέρα της, που απειλείται με λουκέτο, και να ανακαλύψει τι πραγματικά θέλει.

Το «Elemental» προσφέρει απλόχερα στο κοινό ό,τι προσδοκά από μια ταινία της Pixar: μεστά, κατανοητά αλλά απαραίτητα μηνύματα, εντυπωσιακό animation, ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πλούσια χρωματική παλέτα, συγκινητική κορύφωση. Τίποτα δεν πάει στραβά, εντούτοις τίποτα δεν είναι και πραγματικά αλησμόνητο, ώστε η συγκεκριμένη ταινία να καταστεί αυτόματα κλασική και να κερδίσει μια θέση πλάι σε τίτλους - ορόσημα της εταιρείας, όπως το «Toy Story», το «Finding Nemo» ή, πιο πρόσφατα, το «Inside Out» και το «Soul». H Pixar, ακόμα και στις ήσσονος σημασίας στιγμές της, συμπεριλαμβάνει σε κάθε ταινία της τουλάχιστον μερικές στιγμές που σου θυμίζουν γιατί είναι η ναυαρχίδα του σύγχρονου δυτικού animation. Τέτοιες στιγμές υπάρχουν κι εδώ, απλώς συνολικά η ταινία ποτέ δεν απογειώνεται πέρα από τα επίπεδα του καλού, ψυχαγωγικού έργου.

Η ταινία περιστρέφεται, όπως ολοένα και περισσότερες δημιουργίες του στούντιο τα τελευταία χρόνια (βλέπε το περυσινό «Turning Red»), γύρω από ζητήματα όπως η οικογένεια, η ενηλικίωση, η συνειδητοποίηση και η απόκτηση προσωπικής ταυτότητας, πέρα από τις επιθυμίες ή τις απαιτήσεις των γονέων. Ταυτόχρονα, το φιλμ ασκεί κριτική στην ξενοφοβία και το ρατσισμό που διακρίνουν μέχρι και σήμερα μεγάλη μερίδα της αμερικανικής (και όχι μόνο) κοινωνίας, αποδεικνύοντας μέσα από την αλληγορική ιστορία που αφηγείται ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά παρά τις όποιες διαφορές τους. Τέλος, υπάρχει και οικολογική ατζέντα στο έργο, καθώς η καταστροφή της Χώρας της Φωτιάς μπορεί να μην εξηγείται ποτέ με απόλυτη σαφήνεια, μπορούμε όμως να εικάσουμε ότι είναι κάποια νύξη για τις τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές που πλήττουν διαρκώς τον πλανήτη μας εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Κρίμα, ωστόσο, που ο Peter Sohn, του επίσης συμπαθούς αλλά αδύναμου «The Good Dinosaur» (2015) δε διαθέτει τη δημιουργικότητα και την έμπνευση του John Lasseter ή του Pete Docter. Έχοντας ένα τέτοιο concept στα χέρια του, θα έπρεπε ο σκηνοθέτης να μας παραδώσει ένα οπτικά καθηλωτικό κομψοτέχνημα και όχι μια απλά όμορφη απομίμηση του πρόσφατου «The Super Mario Bros Movie». Σποραδικές εκλάμψεις δημιουργικής σπιρτάδας, όπως το κυνηγητό ανάμεσα στους τοίχους και ο χορός των δύο ερωτευμένων στη φαντασία της ηρωίδας που την κάνει να δακρύσει για πρώτη φορά στη ζωή της είναι μονάχα σταγόνες στον ωκεανό μιας προβλέψιμης εικονογραφίας.

Επίσης, η μυθολογία των στοιχείων της φύσης, και ειδικά αυτών που προέρχονται από τη Χώρα της Φωτιάς, έπρεπε να αναπτυχθεί περισσότερο. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο σκηνοθέτης άντλησε έμπνευση από τα παιδικά του χρόνια, όταν μαζί με την οικογένειά του κατέφθασε στις Ηνωμένες Πολιτείες από την πατρίδα τους, τη Νότια Κορέα. Αυτό είναι εμφανές στην ταινία, όπου πολλά πράγματα από τη Χώρα της Φωτιάς παραπέμπουν στην κορεατική κουλτούρα, εντούτοις στο φινάλε μένεις με την αίσθηση ότι χρειαζόταν να ειπωθούν ορισμένα πράγματα παραπάνω.

Πάντως, οι χαρακτήρες είναι όλοι γοητευτικοί και αντάξιοι της κινηματογραφικής παράδοσης της Pixar. Μπορεί ορισμένοι να υποκύπτουν σε στερεότυπα του είδους της παιδικής ταινίας, ακόμα κι αυτό όμως είναι καλοδεχούμενο. Ο σχεδιασμός κάθε χαρακτήρα είναι ίσως το μόνο στοιχείο στο οποίο το «Elemental» δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις κλασικές στιγμές της φιλμογραφίας της.

Συνολικά, το τελευταίο φιλμ της θαυματουργού εταιρείας είναι ένα καλό, μεστό animation, το οποίο ωστόσο δεν πρωτοτυπεί και δεν μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε τίτλους που έχουν σημαδέψει γενιές ολόκληρες θεατών. Βλέπεται ευχάριστα, έχει την ικανότητα να συγκινήσει μικρούς και μεγάλους, στο τέλος όμως σε αφήνει με την ακαθόριστη αίσθηση ότι κάτι έλειψε προκειμένου να απογειωθεί η ταινία και να κερδίσει μια θέση στις αγαπημένες μας κινηματογραφικές εμπειρίες της χρονιάς.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 15-06-2023  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site