The Quiet Girl

Εν έτει 1981, η Cait (Catherine Clinch) είναι ένα μικρό κορίτσι, του οποίου η δυσλειτουργική οικογένεια το στέλνει να περάσει τους καλοκαιρινούς μήνες με κάποιους συγγενείς της μητέρας της. Αυτοί είναι ο Sean (Andrew Bennett) και η Eibhlin Cinnsealach (Carrie Crowley), ένα ζευγάρι μεσηλίκων που η Cait δε γνωρίζει καν. Σταδιακά, με τη φροντίδα αυτού του ζευγαριού, η Cait ανακαλύπτει την ηρεμία κι ένα νέο τρόπο ζωής, όμως σε αυτό το σπίτι όπου κυριαρχεί η στοργή και υποτίθεται πως δεν υπάρχουν μυστικά, εκείνη ανακαλύπτει ένα τέτοιο.

Το «The Quiet Girl» πατά με το ένα πόδι στο σινεμά του John Ford, εξού και ο τίτλος είναι αναφορά στο «The Quiet Man» (1952) του τελευταίου, μια ταινία που επίσης διαδραματιζόταν στην Ιρλανδία, και με το άλλο στην παράδοση του νεορεαλισμού. Ήδη διάσημη για το γεγονός ότι είναι η πρώτη ταινία που γυρίζεται στην παραδοσιακή ιρλανδική γλώσσα (και όχι στα αγγλικά - να γιατί το φιλμ είναι υποψήφιο για Όσκαρ στην Κατηγορία Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας), αντλεί διδάγματα από το κίνημα που πρωτοάνθισε στην μεταπολεμική Ιταλία για να ρίξει φως στον τρόπο ζωής μιας κοινωνίας με την οποία το σινεμά έχει ασχοληθεί ελάχιστα.

Μέσα σε αυτή τη σκληρή κοινωνία, όπου η αγάπη κι η στοργή είναι έννοιες για τις οποίες δεν περισσεύει ούτε ο χρόνος ούτε το χρήμα, ενηλικιώνεται μια νεαρή γυναίκα, ένα κορίτσι που ανακαλύπτει για πρώτη φορά τον κόσμο των ενηλίκων. Με ευαίσθητη ματιά ως προς την παιδική ηλικία, το φιλμ φέρνει τη νεαρή ηρωίδα του αντιμέτωπη για πρώτη φορά με έννοιες όπως η απώλεια, η αγάπη και η μητρότητα. Ισορροπώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και την παιδική αθωότητα, η ταινία μέσα σε κάτι παραπάνω από 90 λεπτά αφηγείται μια όμορφη ιστορία ενηλικίωσης.

Ελαττώματα φυσικά υπάρχουν. Η σκηνοθεσία, όπως συμβαίνει σε πολλές σύγχρονες art-house ταινίες, φαίνεται υπερβολικά πολύ. Οι γωνίες λήψης, οι φωτισμοί, όλες οι σκηνοθετικές επιλογές δεν είναι λανθασμένες, κάθε άλλο, απλώς μοιάζουν μερικές φορές τόσο επιδεικτικές που υπερκαλύπτουν την ιστορία και δεν την αφήνουν να αναπνεύσει και να απογειωθεί. Ο τηλεοπτικά έμπειρος Colm Bairead πραγματοποιεί, πάντως, μια τολμηρή διαφοροποίηση συγκριτικά με την προηγούμενη δουλειά του και πρέπει να του αναγνωριστεί.

Το σενάριο, πάλι, είναι σκέτο κέντημα. Η ταινία διαρκεί 94 λεπτά και καταφέρνει να χωρέσει μέσα σε αυτά μια ολοκληρωμένη ιστορία και να μας συστήσει χαρακτήρες με σάρκα και οστά. Ένας ολόκληρος φιλμικός κόσμος ξεδιπλώνεται σε αυτή τη μιάμιση ώρα ταινίας, φέρνοντας στο νου σινεμά περασμένων δεκαετιών, όταν η αφηγηματική οικονομία δεν ήταν μια χαμένη αρετή αλλά ο κανόνας στην αφήγηση της μεγάλης οθόνης. Το σενάριο χτίζει στην εντέλεια τη σχέση στοργής που αναπτύσσεται ανάμεσα στην ανήλικη ηρωίδα και τους δύο ανθρώπους που αναλαμβάνουν να τη φροντίσουν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, οδηγώντας το φιλμ σε μια συγκινητική, αλλά καθόλου μελοδραματική κλιμάκωση.

Στηριγμένο σε μεγάλο βαθμό στην ερμηνεία της νεαρής πρωταγωνίστριάς του, το έργο όχι μόνο δε βγαίνει ζημιωμένο αλλά μας χαρίζει ένα συναρπαστικό νέο ταλέντο. Εκτός, όμως, από την Catherine Clinch, που υποδύεται την Cait, ολόκληρο το cast κάνει δυνατή δουλειά στην ενσάρκωση ανθρώπων της ιρλανδικής επαρχίας που απέχουν πολύ από τα χολιγουντιανά πρότυπα. Οι ηθοποιοί αυτής της ταινίας σε πείθουν ότι είναι Ιρλανδοί αγρότες, που έχουν βιώσει κακουχίες και αγωνίζονται για την επιβίωσή τους.

Από τα αξιόλογα ευρωπαϊκά φιλμ της χρονιάς που πέρασε, το «The Quiet Girl» είναι μια μικρή κινηματογραφική έκπληξη και δίκαια βρέθηκε στην πεντάδα του Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας. Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε εάν κατάφερε να αποσπάσει κιόλας το βραβείο, όποια κατάληξη όμως κι αν έχει το οσκαρικό της ταξίδι, παραμένει μια ταινία ενηλικίωσης που αξίζει να δείτε.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-03-2023  |  Διανομή: Cinobo