The Hand of God (E Stata La Mano Di Dio)

Ο Fabietto Schisa (Filippo Scotti) είναι ένα αγόρι εφηβικής ηλικίας που μεγαλώνει στη Νάπολι της δεκαετίας του 1980. Ζει με τους γονείς και τον αδελφό του, επισκέπτεται συχνά τους τοπικούς κινηματογράφους καθώς ονειρεύεται να γίνει σκηνοθέτης, αναζητά τον έρωτα και παθιάζεται με την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης του, στην οποία έχει μόλις φτάσει, ως μεταγραφή, ο Diego Maradona, ο θεωρούμενος ως κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον πλανήτη. Ενώ οι επιδόσεις της ομάδας στο γήπεδο ανεβαίνουν χάρη στην καινούργια μεταγραφή, μια προσωπική τραγωδία ρίχνει τη σκιά της στη ζωή του Fabietto. Η ανεμελιά της νιότης, το άγχος της ενηλικίωσης και ο πόνος της απώλειας αναμειγνύονται στην ψυχή του νεαρού αγοριού, που θα βρει το δρόμο του όταν θα συναντήσει τυχαία έναν σκηνοθέτη.

Το «The Hand of God» είναι εμφανώς μια ταινία που ο σκηνοθέτης της, ο Paolo Sorrentino («La Grande Bellezza», «Youth») είχε ανάγκη να κάνει. Η προσωπική τραγωδία που βίωσε ο ίδιος ως έφηβος (ακριβώς η ίδια με αυτή του ήρωα της ταινίας), οι αναμνήσεις του και η ανάγκη του να επιστρέψει στα πρόσωπα, τα πράγματα και τις στιγμές που τον καθόρισαν τον οδήγησαν να επιστρέψει στη Νάπολι των νεανικών του χρόνων για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια. Η ταινία του είναι μια τρυφερή, ερωτική επιστολή στην πόλη του, στους ανθρώπους της και στις στιγμές εκείνες που ο ίδιος αισθάνεται ότι τον έκαναν τον άνθρωπο (και τον καλλιτέχνη) που είναι σήμερα.

Ίσως όλα τα παραπάνω δικαιολογούν το γεγονός ότι η νέα ταινία του βραβευμένου με Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας Ιταλού σκηνοθέτη έχει εντυπωσιακά χαμηλωμένους τους τόνους σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του. Τα ξεσπάσματα ιταλιάνικης τρέλας υπάρχουν διάσπαρτα μέσα στο έργο, ειδικά στο πρώτο μέρος. Όμως, συνοδεύονται από μια πρωτοφανή ωριμότητα στη γραφή του σκηνοθέτη, μια γνώση ότι αυτό που κάνει είναι η πιο σημαντική, για τον ίδιο, ταινία του. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το χαρακτήρα της θείας Patricia, αντικειμένου του πόθου και κάθε λογής φαντασιώσεων για το νεαρό ήρωα. Στο πρώτο μέρος, δίνει την εντύπωση πως θα αποτελέσει κάτι σαν comic relief στοιχείο μέσα στην ταινία, όμως ο Sorrentino της επιφυλάσσει ένα τρυφερό, συγκινητικό κλείσιμο.

Ίσως, πάλι, να είναι κι ένας φόβος εκ μέρους του σκηνοθέτη μήπως παρασυρθεί από την προσωπική του ιστορία και γίνει μελοδραματικός. Ευτυχώς, τα καταφέρνει θαυμάσια. Ακόμα και η πιο δραματική σκηνή της ταινίας, που είναι η αναγγελία της τραγωδίας, είναι τόσο κομψά και διακριτικά σκηνοθετημένη (και γραμμένη) που φέρνει αβίαστα, ειλικρινή δάκρυα στα μάτια.

Ο Sorrentino αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του. Ο Filippo Scotti ειναι φυσικά η ερμηνευτική αποκάλυψη του έργου, ενώ τον πατέρα του υποδύεται ο υπέροχος Tony Servilo, σε μια ακόμη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη. Το υπόλοιπο καστ αποτελείται από αξιοσημείωτες, ευρηματικές φιγούρες: από την προαναφερθείσα θεία μέχρι τον (προσωπικά αγαπημένο) μνηστήρα της ξαδέλφης που, λόγω προβλημάτων υγείας, χρησιμοποιεί μια ειδική συσκευή για να ακούγεται η φωνή του.

Το «The Hand of God» διατηρεί σε όλη τη διάρκειά του μια πραγματικά αξιοθαύμαστη ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία - ναι, ακόμα και στη σεκάνς που ο ήρωας μαθαίνει τα κακά μαντάτα. Πέρα από το σπουδαίο του επιτεύγματος, δεδομένης της προσωπικής εμπλοκής του σκηνοθέτη, αυτή η ισορροπία είναι που κάνει το έργο μια τόσο λυτρωτική, όμορφη και συναρπαστική εμπειρία. Όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Fabietto, κι η σεκάνς της συνάντησης με τον σκηνοθέτη που θα γίνει ο μέντοράς του είναι μια από τις ωραιότερες της χρονιάς. Στο φινάλε, ο Sorrentino θα συνομιλήσει και πάλι με τον Fellini σε μια σκηνή βγαλμένη κατευθείαν από τους «Vitelloni» και ο ήρωάς του θα μας αποχαιρετήσει δίνοντας το βήμα ξανά στο δημιουργό μερικών από τις σημαντικότερες ταινίες του σύγχρονου ιταλικού σινεμά. Μια από τις ωραιότερες ταινίες της χρονιάς και ένα ακόμα συναρπαστικό κεφάλαιο στη φιλμογραφία του Paolo Sorrentino.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-12-2021  |  Διανομή: Odeon