Συγχαρητήρια Στους Αισιόδοξους
Συγχαρητηρια Στους Αισιοδοξους
Κοινωνική | Παραγωγή: 2012 | Διάρκεια 88'

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Βούλγαρη
Πρωταγωνιστούν: Μαρία Γεωργιάδου, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Πιατάς, Κώστας Γανωτής
Η Ηλέκτρα (Μαρία Γεωργιάδου) είναι 32 ετών και ζει στη σύγχρονη Αθήνα της κρίσης. Παρά τις υποσχόμενες σπουδές στο εξωτερικό, το μέλλον της μοιάζει αβέβαιο. Ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο, ενώ ο φίλος της είναι κρατούμενος εξαιτίας της πολιτικής του δράσης. Προκειμένου να βγάλει τα προς το ζην, κάνει babysitting σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι, απολαμβάνοντας το χρόνο που περνά με τον πιτσιρικά που κρατά. Οι γονείς της (Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Πιατάς) είναι καλλιτέχνες, αριστεροί, αλλά επαναπαυμένοι στο κατακεραύνωμα από τη θέση "ισχύος" που ονομάζουμε καναπέ.
Το σινεμά της Κωνσταντίνας Βούλγαρη, όπως άλλωστε και του αδερφού της, Αλέξανδρου, κινείται σε ένα έντονα αυτοαναφορικό πλαίσιο, δείγμα ίσως και της κοινής τους ανάγκης να διαφοροποιηθούν από τα χνάρια του πατέρα τους, Παντελή Βούλγαρη. Έπειτα από την πρώτη της μεγάλου μήκους, το «Valse Sentimentale» (2007), η Βούλγαρη επιστρέφει με μία ταινία που περπατά σε γνώριμα υπαρξιακά μονοπάτια, σε κάθε στροφή των οποίων προκύπτουν τα ίδια αναπάντητα ερωτηματικά για την ηρωίδα, την οικογένεια, την κρίση, την εξουσία, τους κοινωνικούς αγώνες και τα στεγανά της ιδεολογίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η σκηνοθέτις φτάνει στο σημείο να ταυτοποιεί την ταινία με την ηρωίδα της. Η Ηλέκτρα επιλέγει τη δράση αντί για την αναμονή, την έκφραση αντί της σιωπής. Ταυτόχρονα, κανένα από τα προβλήματά της δε βρίσκουν λύση και τίποτα δεν καταλήγει κάπου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την ταινία. Επί της ουσίας, το «Συγχαρητήρια Στους Αισιόδοξους;» δεν επιδιώκει να είναι τίποτα περισσότερο από μία καταγραφή, από ένα κομμάτι της ζωής ενός ανήσυχου νέου ανθρώπου, γεμάτο από αντιφάσεις και αδιέξοδα, τοποθετημένο στη σύγχρονη ελληνική αστική πραγματικότητα.
Ο τίτλος της ταινίας συνιστά από μόνος του μία μεγάλη ειρωνεία. Το ερωτηματικό το βλέπουμε ως τατουάζ στο λαιμό της ηρωίδας, ενώ η φράση που προηγείται δε βγαίνει από το στόμα κάποιου επαναστατημένου νέου αλλά από τον Παύλο Τσίμα, ο οποίος εμφανίζεται σε φιλική συμμετοχή υποδυόμενος τον εαυτό του, καθώς η ραδιοφωνική εκπομπή του διακόπτεται από την Ηλέκτρα και τους συντρόφους της προκειμένου οι τελευταίοι να εκφωνήσουν έναν λόγο αλληλεγγύης στον φυλακισμένο τους σύντροφο.
Ανάμεσα σε μία νέα γενιά που προσπαθεί να αντιδράσει χωρίς να έχει αποκωδικοποιήσει αναγκαστικά την προέλευσή της και τους μεγαλύτερους που δηλώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραιτημένοι, η Ηλέκτρα λειτουργεί περισσότερο ως ένα αμφίσημο σύμβολο, γεγονός που "γλιτώνει" την ταινία από την υπερβολικά αποστασιοποιημένη ερμηνεία της Γεωργιάδου. Η ηρωίδα διαθέτει ακριβό υπολογιστή και mp3 player, έχει την πολυτέλεια της απόρριψης των γονεϊκών παροχών και δέχεται να εργαστεί σε ένα περιβάλλον το οποίο ταξικά εχθρεύεται. Την ίδια στιγμή, αναλαμβάνει να σηκώσει το βάρος του ξεβολέματος, πασχίζει να υψώσει τη φωνή της απέναντι στην εξουσία και να υπερασπιστεί της επιλογές της. Κι ενώ η προηγούμενη γενιά την προειδοποιεί για το "αναπόφευκτο" βόλεμα, η ίδια ακροβατεί ανάμεσα στο αν θέλει περισσότερο να αλλάξει τον κόσμο ή όσα την ορίζουν. Είναι το ίδιο ακριβώς μετέωρο βήμα, εκείνο ανάμεσα στην ντοκιμαντερίστικη καταγραφή των σύγχρονων αδιεξόδων και τη διάθεση για δράση και ανατροπή που "βασανίζει" την ταινία της Βούλγαρη.
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-03-2013 | Διανομή: Feelgood Entertainment



Σας Προτείνουμε Ακόμη
Το Πρόγραμμα των Προβολών