Shanghai

Φθινόπωρο του 1941, λίγες εβδομάδες πριν την επίθεση στο Perl Harbor. Με τη χώρα του να επιμένει στην ουδετερότητα της, ο Αμερικανός μυστικός πράκτορας Paul Soames (John Cusack) φτάνει στην κοσμοπολίτικη Σαγκάη, τη μόνη σημαντική κινεζική πόλη που δεν ελέγχουν απόλυτα οι Ιάπωνες. Αποστολή του, να εξιχνιάσει τη δολοφονία του συναδέλφου και καλύτερου φίλου του, Conner (Jeffrey Dean Morgan). O κίνδυνος, όμως, να έχει την ίδια τύχη παραμονεύει, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στον Tanaka (Ken Watanabe), έναν αδίστακτο Ιάπωνα πράκτορα που τον παρακολουθεί στενά, τον προϊστάμενό του, Richard Astor (David Morse) που δεν τον υποστηρίζει ουσιαστικά, έναν τοπικό γκάνγκστερ, τον Antony (Chow Yun-Fat) και την πανέμορφη γυναίκα του, Anna (Gong Li), με την οποία ξεκινά ένα ριψοκίνδυνο ερωτικό παιχνίδι.

Όπως κάθε τυπικό, σύγχρονο film-noir που ερωτεύεται τυφλά τους θρυλικούς προκατόχους του («The Maltese Falcon», «Notorious», «Casablanca»), το «Shanghai» το τρώει η νοσταλγία. Ή, μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, το καθορίζει μονοσήμαντα η εικόνα, το φαίνεσθαι.

Η ταινία του Mikael Hafstrom (σκηνοθέτης των «Derailed», «1408» και «The Rite»), διαθέτει στη φαρέτρα της ένα ελκυστικό cast κι ένα by-the-book σενάριο δια χειρός του Ιρανού Hossein Amini. Τα σκηνικά και η φωτογραφία έχουν φροντιστεί λεπτομερώς. Δίχως υπερβολή, όλες οι συνισταμένες της παραγωγής συγκλίνουν με γνώμονα να αναβιώσουν την ατμόσφαιρα του λεγόμενου 'παλιού-καλού-νουάρ'. Και ως το σημείο αυτό το πράγμα περπατάει αξιοπρεπέστατα και η ώρα στην αίθουσα περνάει απρόσκοπτα. Ο πήχης όμως στο σενάριο έχει τοποθετηθεί χαμηλά.

Το μεγάλο δυστύχημα στο «Shanghai» είναι οι χαρακτήρες, που αποδεικνύονται τόσο χάρτινοι και μονοδιάστατοι, όσο και το πάχος των σελίδων του σεναρίου από το οποίο ξεπηδούν, ακυρώνοντας στην πράξη τις ερμηνευτικές δεξιότητες των ηθοποιών. Τίποτα πάνω τους δε μαρτυρά παρελθόν και πολύπλοκα συναισθήματα, δομικά στοιχεία δηλαδή της υπόστασης ενός ήρωα σε καλό νουάρ.

Ο Hafstrom την πατά με τρόπο ανάλογο του Soderbergh στο «The Good German» (2006). Επί της ουσίας, και οι δυο τους πέφτουν στην παγίδα να καταπιαστούν με ένα είδος τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με το μυθικό του παρελθόν, που χωρίς την ανανεωτική ματιά ενός Polanski στο «Chinatown» αδυνατεί να ξεφύγει από τα μαγνητικά δεσμά των αναφορών. Και δεν αναφέρω τυχαία τον Γαλλο-πολωνό μάστορα, μιας και ο Hafstrom έχει εμφανώς επηρεαστεί από το έργο του (βλ. «The Tenant») στο καλύτερο ως τώρα δείγμα γραφής του σε αμερικανική παραγωγή, το «1408».

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 31-03-2011  |  Διανομή: Odeon