Secretariat

Το παράδοξο με το «Secretariat» είναι πως ενώ πρόκειται για μια ταινία της Disney με ήρωα ένα ζώο (το άλογο του τίτλου), το φιλμ δεν εστιάζει στο ζώο αλλά στην ιδιοκτήτριά του, την Penny Chenery. Πρόκειται για μια γυναίκα που εισέβαλλε σε έναν αυστηρά ανδροκρατούμενο χώρο και με μυαλό και μπόλικο πείσμα κατάφερε να επιβληθεί. Πιστεύοντας ότι έχει στα χέρια της έναν γεννημένο πρωταθλητή, η Penny ανέθεσε την εκπαίδευση του Secretariat στον εκκεντρικό εκπαιδευτή αλόγων Lucien Laurin, ελπίζοντας ότι με την καθοδήγηση του τελευταίου και την φροντίδα της ίδιας και τον συνεργατών της το άλογο θα φτάσει στην κορυφή.

Η ιστορία μας λαμβάνει χώρα σε μία εποχή κοινωνικού αναβρασμού για την Αμερική, όταν οι αντιδράσεις για τον πόλεμο στο Βιετνάμ είναι έντονες και η διεκδίκηση ατομικών και υπερατομικών δικαιωμάτων καθημερινή υπόθεση μιας μεγάλης μερίδας της νεολαίας (και όχι μόνο). Η Αμερική της ταινίας όμως, η οποία, θυμίζουμε, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, δείχνει καθηλωμένη σε μια καλογυαλισμένη κινηματογραφική εικόνα αλλοτινών εποχών. Το κοινωνικό κίνημα της εποχής στην ταινία μεταφράζεται σε ένα εφηβικό, επιπόλαιο καπρίτσιο των θυγατέρων της ηρωίδας, το οποίο μάλιστα ο Randall Wallace προσεγγίζει με κωμική και ενίοτε απαξιωτική διάθεση. "Ο μπαμπάς λέει ότι όλα αυτά είναι κουμουνιστικές αηδίες", λέει ο γιος της Penny, αναφερόμενος σε μια χριστουγεννιάτικη παράσταση των μεγαλύτερων αδερφών του με αντιπολεμικό περιεχόμενο. "Είναι Τέχνη", απαντά η Penny και μας αφήνει... κάγκελο! Ως γνωστόν, βλέπετε, στην Τέχνη όλα επιτρέπονται, άρα ακόμα και οι "κουμουνιστικές αηδίες"!

Η συντηρητική ατζέντα του φιλμ δεν σταματά εδώ. Ο Secretariat, απόγονος αλόγων με βαριά ιστορία, γεμάτη επιτυχίες, κερδίζει κάποιους αγώνες, ωστόσο κάτι δείχνει να τον κρατά πίσω (παραλληλισμός με την χώρα παραγωγής σε μια περίοδο που δοκιμάζεται άραγε;), να τον εμποδίζει να δείξει την πραγματική του δύναμη. Μήπως είναι τα σύννεφα πάνω από την οικογένεια της Penny, την οποία έχει παραμελήσει για χάρη των επαγγελματικών της ασχολιών; Πιθανότατα. Γιατί όταν η οικογένεια επανενώνεται και μονιάζει, τότε ο Secretariat κάνει τη μεγαλύτερη νίκη του, σημειώνοντας ένα ασύλληπτο ρεκόρ και γράφοντας το όνομά του με χρυσά γράμματα στις σελίδες της Ιστορίας.

Αν παραμερίσουμε το ιδεολογικό κομμάτι της ταινίας, έχουμε να κάνουμε με ένα 'ασφαλές', ακαδημαϊκό δραματάκι, σε γενικές γραμμές ευχάριστο στην παρακολούθηση, με την συνήθη φροντίδα στο τεχνικό κομμάτι και παραδοσιακά δίχως κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Πριν κάποια χρόνια θα έπαιζε δυνατά στις υποψηφιότητες των Oscar, πλέον τα Oscar έχουν σοβαρευτεί αρκετά, ενίοτε κάνοντας και τολμηρότατες, για τα μέτρα τους, επιλογές (πιστεύει κανείς ότι ταινίες όπως το «Inception» ή το «Black Swan» θα είχαν θέση στις μεγάλες κατηγορίες των Oscar στα 90's;)

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντούμε την Diane Lane, μια ελκυστικότατη ηθοποιό με ευρεία γκάμα, που ανέδειξε ο Francis Ford Coppola στα 80's. Η Lane δεν διάγει την καριέρα που της αξίζει, ωστόσο κάθε τόσο έρχεται ένας ρόλος, όπως εκείνος στο «Unfaithful» (το εξαιρετικό remake του «La Femme Infidele» του Chabrol), όπου της δίνεται η ευκαιρία να αναδείξει το ταλέντο της. Στο «Secretariat» υποδύεται ένα δυναμικό θηλυκό με κομψότητα κι αέρα παλιάς χολιγουντιανής σταρ, μια γυναίκα που μπορεί να τα ψάλλει άγρια στον εκπαιδευτή ή να ξεσπάσει σε λυγμούς κατεβάζοντας το ακουστικό του τηλεφώνου, δίχως να υφίσταται την παραμικρή φύρα σε αξιοπρέπεια και θηλυκότητα. Δε μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από πάνω της, ακόμα και στις σκηνές που μοιράζεται με το άλογο, ένα ζώο προορισμένο για να τραβά την προσοχή. Αν η ταινία που έστηνε ο Wallace γύρω της ήταν λιγότερο 'στεγνή' κι ανέμπνευστη, το κορίτσι μας θα φορούσε τα καλά του την βραδιά της Απονομής των Oscar...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-02-2011  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site