127 Hours

O αναρριχητής Aron Ralston σε μια από τις εξορμήσεις του πέφτει σε απομονωμένο φαράγγι της Γιούτα, με ένα βράχο να παγιδεύει το δεξί του χέρι, καθιστώντας τη διαφυγή αδύνατη. Εγκλωβισμένος πλέον προσπαθεί να σωθεί ενώ τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Στις πέντε μέρες που ακολουθούν την πτώση του, ο Ralston επανεξετάζει τη ζωή του και μάχεται για την επιβίωσή του.

Επιλέγοντας να γυρίσει την αληθινή ιστορία ενός εγκλωβισμένου ορειβάτη, που σήμαινε ότι θα έπρεπε να δουλέψει σε περιορισμένο χώρο με ένα μόνο ηθοποιό, θα πίστευε κανείς ότι ο Danny Boyle θα εγκατέλειπε το γνώριμο σκηνοθετικό του στιλ, για χάρη μιας πιο συγκρατημένης προσέγγισης. Κι όμως όλα είναι εδώ. Η καταιγιστική κινηματογράφηση, το φρενήρες μοντάζ, o οπτικοακουστικός 'χείμαρρος', οι ποπ αναφορές. Μόνο που εδώ εξυπηρετούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ιστορία που έχει να αφηγηθεί και δεν αποτελούν σε κανένα σημείο του φιλμ προϊόν επιδειξιομανίας.

Καθώς περνούν οι ώρες και ο Aron παραμένει εγκλωβισμένος στο φαράγγι, προσπαθεί να ξεφύγει νοερά κι εκεί ο φακός του Boyle προβάλλει τις εικόνες που σχηματίζονται μέσα στο μυαλό του, ξεφεύγοντας έτσι από το περιορισμένο setting, ενώ όταν η κούραση, ο πόνος και οι ανικανοποίητες και ολοένα και πιο επίμονες βιολογικές ανάγκες τον καταβάλουν, τα παιχνίδια με το φωτισμό και τα ευρήματα του Boyle αποδίδουν επιτυχώς την συγκεχυμένη αίσθηση του χώρου και του χρόνου.

Στην ατζέντα του Boyle όμως βρίσκονται περισσότερα από μια στυλιζαρισμένη κινηματογραφική μεταφορά μιας αληθινής ιστορίας. O κεντρικός του χαρακτήρας, τον οποίο ενσαρκώνει ο James Franco σε μια αποκαλυπτική ερμηνεία, ήταν εγκλωβισμένος πολύ πριν παγιδευτεί στο φαράγγι. Εγκλωβισμένος σε μια επιφανειακή αίσθηση αυτάρκειας ανάμεσα σε καταναλωτικά αγαθά και εφήμερες κοινωνικές συναναστροφές, συναισθηματικά ακρωτηριασμένος και παγιδευμένος στην αλαζονική πεποίθησή του ότι δεν χρειάζεται κανένα. Είναι ένας 'μοντέρνος' άνθρωπος. Σκληροπυρηνικά ατομικιστής και απροκάλυπτα επιπόλαιος, περνά την καθημερινότητά του στο fast forward. Και όταν οι συνθήκες γίνουν τέτοιες που τον αναγκάζουν να σταματήσει να τρέχει, και να συλλογιστεί, συνειδητοποιεί την φυλακή στην οποία έχει αυτοπεριοριστεί. Και αποφασίζει να αποδράσει. Και η απόδραση είναι δυσχερής. Η αλλαγή (και η συνειδητοποίηση που οδηγεί σ' αυτή) πονά, ο Aron όμως έχει πάρει την απόφαση να ξεφύγει από το τέλμα και θα παλέψει για να το καταφέρει, ανεξάρτητα από το κόστος. Κι αφού αποκοπεί επώδυνα από τα δεσμά του, αναγεννημένος θα αναζητήσει το δρόμο προς την ελευθερία. Και θα φτάσει στη λύτρωση, όταν ζητήσει βοήθεια από κάποιον άλλο, αποδεχόμενος την αδυναμία του να επιβιώσει μόνος, σε ένα φορτισμένο συγκινησιακά και ανατριχιαστικά 'ανεβαστικό' φινάλε.

Το 127 Hours είναι το δίχως άλλο η καλύτερη δουλειά του Danny Boyle μέχρι σήμερα. Η πορεία προς τον καθαρτήριο επίλογο είναι συχνά δυσβάσταχτη και οι θεατές με αδύναμα στομάχια θα δεινοπαθήσουν. Αξίζει τον κόπο όμως. Σε μια περίοδο που το μέσο κατά κανόνα αναπαράγει εαυτόν και η θεματική και δημιουργική ανακύκλωση δίνει και παίρνει, οι έντονες φιλμικές εμπειρίες σπανίζουν. Και το 127 Hours είναι μια τέτοια!

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-02-2011  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site