El Pasado

Ο Rimini (Gael Garcia Bernal) και η Sophia (Analia Couceyro) γνωρίζονται από τα παιδικά τους χρόνια κι είναι μαζί από τότε που θυμούνται τους εαυτούς τους. Όταν τους συναντούμε επί της οθόνης είναι τυπικά παντρεμένοι δώδεκα χρόνια. Αποφασίζουν να χωρίσουν, συναινετικά και πολιτισμένα, συνειδητοποιώντας ότι η φθορά του χρόνου τους έχει απομακρύνει σημαντικά. Ενώ όμως η απόφαση ήταν φαινομενικά κοινή, αποδεικνύεται πως δεν ήταν και οι δύο εξίσου προετοιμασμένοι γι' αυτή. Ο Rimini έχει ανάγκη να προχωρήσει μπροστά, και θα το πραγματοποιήσει με ευκολία, αφήνοντας το παρελθόν φυλαγμένο σε ένα άλμπουμ φωτογραφιών που δε θα ανοιχτεί ποτέ. Η Sophia από την άλλη έχει ανάγκη από το παρελθόν που τη μεγάλωσε και από το μέλλον στο οποίο υπολόγιζε - σ' ένα μέλλον με τον Rimini. Και ψυχαναγκαστικά παραμένει προσκολλημένη σ' αυτό το παρελθόν, το κρυμμένο σε φωτογραφίες που δε θα αποχωριστεί ποτέ. Ο Rimini θα ερωτευτεί ξανά, θα παντρευτεί ξανά, θα χωρίσει, θα ερωτευτεί, θα παντρευτεί, θα κάνει παιδί, θα ξαναερωτευτεί. Σε κάθε κομμάτι της ζωής του, η επίμονη Sophia θα είναι εκεί, διαλύοντας υπόγεια κάθε προσπάθεια ευτυχίας μακριά της, διεκδικώντας στιγμές και συναισθήματα που δεν της ανήκουν, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδηθεί κάτι αμετάκλητα χαμένο, μ' ένα παιχνίδι του μυαλού που το μόνο που πετυχαίνει είναι να αποσυντονίζει συστηματικά το παρόν και των δυο τους, συσκοτίζοντάς το.

Η επιμονή της μνήμης και η διαβρωτική κυριαρχία της επιμονής σε μια σχέση προ πολλού τελειωμένη, στραγγισμένη από συναισθήματα και εξατμισμένη από το πάθος. "Πες μου ότι με μισείς, ότι θες να με πονέσεις, ότι αγαπάς μια άλλη γυναίκα. Μόνο μη μου πεις πως με ξεχνάς", θα του πει η Sophia. Κι εμείς, στην άλλη πλευρά της οθόνης, δεν ξέρουμε ποιος από τους δύο είναι τελικά ο χαμένος σ' αυτό το ψυχοφθόρο βασανιστήριο ενός τέτοιου χωρισμού: Αυτός που προχωρά εθελοτυφλώντας μπροστά ή αυτός που παραδέχεται πως μένει πίσω; Αυτός που ζει με ελπίδες ή αυτός που επιβιώνει με μνήμες; Η Sophia νομίζει πως η επιμονή της δε θα τον αφήσει να ξεχάσει, πως θα τον ξαναφέρει πίσω. Πως με αυτό τον τρόπο θα τον 'ξανακερδίσει'. Όμως τι αξία έχει μια τέτοια νίκη; Μια νίκη πύρρειος, που παραβλέπει πως η αγάπη δεν είναι παιχνίδι επικράτησης, πως κανείς δεν μπορεί να μετρήσει θύματα. Που ξεχνά πως η μνήμη δε σημαίνει και αγάπη, πως οι αναμνήσεις δε σημαίνουν σχέσεις, και πως ποτέ, όσο κι αν η μνήμη επιμένει, το παρελθόν δε γίνεται παρόν.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 23-04-2009  |  Διανομή: Seven Films  |  Επίσημο Site