Brothers

Ο Sam (Tobey Maguire) είναι πεζοναύτης και ετοιμάζεται να φύγει για το Αφγανιστάν. Ο αδελφός του, Tommy (Jake Gyllenhaal), μόλις βγήκε από τη φυλακή και προσπαθεί να εγκλιματιστεί ξανά στην οικογένεια. Το ελικόπτερο στο οποίο επιβαίνει ο Sam συντρίβεται, η γυναίκα του πληροφορείται ότι είναι νεκρός και ο Tommy αναλαμβάνει να τον αντικαταστήσει. Τα συναισθήματα που χτίζει με τις ανιψιές του αλλά και με την γυναίκα του αδερφού του αλλάζουν τον χαρακτήρα του. Η έλξη που δημιουργείται ανάμεσα τους είναι αμοιβαία. Όλα αυτά θα ανατραπούν όταν ο Sam θα επιστρέψει, φανερά κλονισμένος από την αιχμαλωσία του. Οι ήδη περίπλοκες σχέσεις μεταξύ των τριών τους αντιμετωπίζουν μια ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση...

Το remake της Δανέζικης ταινίας «Brothers» (Br?dre) της Susanne Bier, σκηνοθετημένο από τον Jim Sheridan («My Left Foot»), δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από την πρωτότυπη ταινία. Είναι σαφώς πιο στυλιζαρισμένο, πιο 'λαμπερό' και φυσικά πιο διαφημισμένο σε σχέση με την ταινία του 2004 που γυρίστηκε με κάμερα στο χέρι και με σκηνικά πιο κοντά στην πραγματικότητα, πιο 'αληθινά'. Υπάρχουν και κάποιες άλλες διαφορές, όπως αυτή στην πλοκή όταν η ταινία πλησιάζει προς το τέλος της, αλλά και στο φρόνημα, καθώς αυτή τη φορά μιλάμε για μια αμερικάνικη παραγωγή, που (αλίμονο!) καταφέρνει να κρατήσει την αντιπολεμική της διάσταση, αλλά αναπόφευκτα 'αμερικανίζει', ευτυχώς όχι επικίνδυνα.

Ο Jim Sheridan, πάντως, παίρνει στα σοβαρά αυτό το remake. Δεν αρκείται σε απλή αντιγραφή. Κατορθώνει να διαχειριστεί, και τα σκηνικά προσπαθώντας να τα κρατήσει πιο 'κατ' οίκον περιορισμένα' ώστε να μην χαθεί η σημασία της οικογένειας από το μυαλό του θεατή, αλλά και τους ηθοποιούς οι οποίοι, οφείλω να ομολογήσω, ξεπερνούν τούς εαυτούς τους. Η Portman είναι πιο ώριμη από τα 28 της χρόνια, ο Gyllenhaal πάντα ίδιος (ίσως ένας νέος Keanu Reeves) αλλά πάντα αξιοπρεπής. Ο Tobey Maguire όμως αποτελεί highlight σε έναν από τους πιο σοβαρούς και αξιόλογους ρόλους που έχει κληθεί να ερμηνεύσει μέχρι σήμερα.

Η αδελφική αγάπη θριαμβεύει, επικρατώντας της παράνοιας και της έλξης... Η ταινία παρουσιάζει ενδιαφέρον, με αρκετές έντονες σκηνές που παίζουν με τις εκφράσεις στο πρόσωπο του θεατή. Δεν φοβάται την σύγκριση, έστω και αν υπολείπεται του πρωτότυπου (μια ματιά και σε αυτό θα ήταν καλή ιδέα), και πραγματικά αξίζει την προσοχή, μόνο και μόνο για το τρίο των πρωταγωνιστών που πείθουν ότι ειλικρινά τους ενδιαφέρει πολύ αυτό που κάνουν...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 10-12-2009  |  Διανομή: Σπέντζος