The Duchess

Η Georgiana Spencer (Keira Knightley) μοιάζει να είναι ένα ακόμα κορίτσι της βρετανικής αριστοκρατίας του 18ου αιώνα που προορίζεται για το πλευρό κάποιου ευγενούς. Όταν ο γοητευτικός Δούκας του Devonshire (Ralph Fiennes) εκφράσει επισήμως ενδιαφέρον, η πανέμορφη και πνευματώδης Georgiana δε θα εμφανίσει κανέναν ενδοιασμό, προς τέρψιν και της μητέρας της, Λαίδης Spencer (Charlotte Rampling). Η απίστευτη αύρα της την καθιστά γρήγορα αντικείμενο λατρείας σε ολόκληρο το βασίλειο, όμως το μόνο που ο γάμος της χαρίζει είναι ο τίτλος της Δούκισσας, καθώς ο Δούκας αποδεικνύεται κακός σύζυγος και αμετανόητος γυναικάς. Όταν η υπομένουσα πολλά Georgiana τολμήσει να εκφράσει τα συναισθήματά της για τον ανερχόμενο πολιτικό Charles Grey (Dominic Cooper), ο πόλεμος που θα δεχθεί από την αφόρητη υποκρισία της αριστοκρατίας θα είναι σφοδρός. Εκείνη όμως είναι αποφασισμένη να μην υποκύψει.

Το αριστοκρατικό μουτράκι της Knightley με την ιδιαίτερη ομορφιά και η έφεση της να ανταποκρίνεται σε δράματα εποχής, υπομένοντας τους κορσέδες και τα πομπώδη φορέματα είναι κάτι τείνει να εξελιχθεί σε αθεράπευτο κινηματογραφικό νόσημα. Έτσι, έχουμε ακόμα ένα μεταφερμένο από βιβλίο φιλμ για τη βρετανική αριστοκρατία που όσο η λάμψη της 'γράφει' στο πανί, άλλο τόσο μπουχτίζει η ίδια η αρρωστημένη, μισάνθρωπη και ασεξουαλική φύση της. Η παρέλαση των μπαρόκ φορεμάτων και των επιβλητικών σκηνικών φιλοξενούν τα εκάστοτε δράματα που φτιασιδωμένα για να σταλούν 'by the book' συστημένα στα Oscars, συνήθως φτάνουν μόνο ως τα μικρά αγαλματάκια, της παρηγοριάς τα λεγόμενα, όπως 'Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης' και 'Κοστουμιών' - καλή ώρα. Οπότε ερχόμαστε νωρίς-νωρίς στο κεφαλαιώδες ερώτημα: τι προσφέρει ακόμα μία ταινία για τα στέμματα που να μη μας έδειξαν οι προηγούμενες;

Η απάντηση φυσικά είναι η αναμενόμενη... "απολύτως τίποτα". Με 'μαρκετίστικο' τρικ την προβολή στα trailers της συγγένειας μεταξύ της Georgiana Spencer και της Diana Spencer (τη γνωστή κι αδικοχαμένη Lady D.), που στοχεύει στον παραλληλισμό της ζωής τους για να μασήσει το ευσυγκίνητο κοινό, η ταινία του Saul Dibb αναμασά σα μισοκοιμισμένη αίγα τα ίδια ανιαρά μοτίβα που καθιστούν αντανακλαστικά αντιπαθή την αριστοκρατία και τραγική ηρωίδα τη Δούκισσα του Devonshire. Ακόμα μία ταινία δηλαδή που καταδικάζει το Πρωτόκολλο και τους υπηρέτες του για να υποκλιθεί απροβλημάτιστα σε ένα άλλο, εξίσου εξαντλημένο και κινηματογραφικά αφόρητο πρωτόκολλο. Κι όσο κι αν αντέχουμε να βλέπουμε την αγαπημένη και ικανότατη Knightley ακόμα και υπό αυτές τις υπέρβαρες κουπ, η «Duchess» της κουράζει σαδιστικά, την ίδια ώρα που ο Fiennes εκτίθεται σε έναν κακομεταφερμένο (;) ρόλο και η Rampling διασώζεται απλώς λόγω ξεχωριστής στόφας και περιορισμένου φιλμικού χρόνου.

To σοβαροφανές «Duchess» του Dibb μοιάζει τελικώς σαν το κακοφορμισμένο αδερφάκι του «Pride And Prejudice» και δικαιολογεί την ύπαρξή της μόνο για να βγουν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα. Όπως ότι έχει χαθεί εδώ και καιρό ο λόγος να γυρίζονται ταινίες για τα εκάστοτε στέμματα και αυλές, όσο δεν υπάρχουν σκηνοθέτες όπως η Sofia Coppola που να τολμούν να προτείνουν μία νέα φιλμική απόδοση (βλ. «Marie Antoinette»). Αλλά πέραν αυτού εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, τι το ελκυστικό βρίσκουν στην ανεπανάληπτα ξενέρωτη βρετανική αριστοκρατία και εξακολουθούν να ασχολούνται μαζί της; Μήπως θα μπορούσε να μας διαφωτίσει ο Elton John;

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-01-2009  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site