W.

Η διαδρομή του George W. Bush (Josh Brolin) από ατίθασο παιδί του μπαμπά-προέδρου ως τον προεδρικό θώκο είναι το νέο τολμηρό, καυτό θέμα του πολυβραβευμένου κι αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη Oliver Stone. Παραθέτοντας την τρίτη ιστορία Αμερικανού προέδρου (μετά τα «Nixon» και «JFK»), ο άνθρωπος που δοξάστηκε για τα «Platoon» και «Born On The 4th Of July» κι άφησε άπαντες ξερούς με την άστοχη έπαρση του «Alexander» και το γελοία προπαγανδιστικό «World Trade Center», είναι έτοιμος να ιντριγκάρει ξανά, ανεξάρτητα απ' το 'καθαρό βάρος' του νέου του πονήματος. Το οποίο δε μοιάζει ικανό να καθιερωθεί δίπλα στα καλύτερα δείγματα γραφής του αλλά ούτε και να πεταχτεί στον Καιάδα της απαξίωσης.

Η παλινδρομική αφήγηση που συνηθίζει ο Stone, τουλάχιστον στις 'προεδρικές' ταινίες του, ξεδιπλώνει το χρονικό του απερχόμενου πλανητάρχη, από τα χρόνια του Yale και τον αλκοολισμό ως την 'προκοπή' και τη μετέπειτα προεδρία. Παραδόξως, οι μέρες του γύρω απ' τα δραματικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου λάμπουν δια της απουσίας τους, όπως και μερικές ακόμα σκιώδεις στιγμές του 'W' (όνομα προερχόμενο απ' το μεσαίο όνομα του Bush, Walter). Η λεπτομέρεια διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην ταινία. Οι ηθοποιοί ομοιάζουν σε τρομακτικό πολλές φορές βαθμό με τους αληθινούς χαρακτήρες, όπως οι Thandie Newton (Condoleezza Rice) και Richard Dreyfuss (Dick Cheney). Οι ερμηνείες κερδίζουν το στοίχημα της αληθοφάνειας με σπουδαία κι απολαυστική εκείνη του Brolin. Ο πρωταρχικός στόχος για ένα γεμάτο κι επίκαιρο πορτραίτο, κατακτάται, παρά τις επαναλήψεις, τη μεγάλη διάρκεια και τη συνεπακόλουθη κοιλιά. Όλα όμως περνούν σε δεύτερη μοίρα συγκριτικά με το κίνητρο και την ιδεολογική τοποθέτηση-σχόλιο του Stone. Πόσο συγκυριακό είναι το γεγονός ότι η ταινία βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες πριν τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές; Και τι τον έχει πιάσει και σπεύδει τόσο να ασχοληθεί με τη νωπή αμερικανική Ιστορία;

Τολμηρός ή προβοκάτορας; Ο ίδιος δηλώνει δραματουργός, αρνούμενος οποιαδήποτε ομοιότητα με το ρόλο δημοσιογράφου, βιογράφου ή ιστορικού. Ό,τι κι αν είναι για τον καθένα ο εν λόγω σκηνοθέτης, το να γυρίσει ταινία για τον πλέον μισητό παγκοσμίως (μετά Nixon) πρόεδρο των Η.Π.Α., απαιτεί κότσια. Υπάρχουν σημεία που ακούγονται αλήθειες και διαπιστώνεται ειρωνική διάθεση για τα έργα και ημέρες του 'W', αλλά και στιγμές που φαντάζουν αθωωτικές.

Είτε, πάντως, κρίνεται καυστικό είτε τείνει προς μία δύσπεπτη ιδεολογικά, κεκαλυμμένη αγιογραφία κι εξανθρωπισμό ενός μαζικού δολοφόνου για τους εχθρούς και δυναμικού ηγέτη για τους φίλους, ο πανέξυπνος Stone φαίνεται να μοιράζει λαβές προς κάθε ενδιαφερόμενο. Σε κάθε περίπτωση, η νέα ταινία του τετραπέρατου Αμερικανού απέχει παρασάγγας απ' την ασύλληπτα διευρυμένη οπτική του «Il Divo» ή την ανθρώπινη - αλλά όχι εξωραϊστική - ματιά της 'Πτώσης' («Downfall»). Στη συγκυριακή - ένεκα της συνύπαρξης στις αίθουσες - σύγκριση ανάμεσα σε Stone και Sorrentino, ο δημιουργός του «Il Divo» βγαίνει πανηγυρικά κερδισμένος.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27-11-2008  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site