Revolutionary Road

Στα καλοβαλμένα προάστια του Connecticut της δεκαετίας του '50, σε μια εποχή και σ' ένα τόπο όπου όλα μοιάζουν ιδανικά, ζει ένα ζευγάρι που (νομίζει πως) δεν είναι όπως όλα τα άλλα. Ο Frank και η April Wheeler, εκείνος υπάλληλος μιας μεγάλης εταιρίας που δουλεύει στο κέντρο της πόλης κι εκείνη μια συνετή, καλοκουρδισμένη νοικοκυρά, ζουν αυτό που οι άλλοι ονόμασαν γι' αυτούς το 'αμερικάνικο όνειρο': καλή δουλειά γι' αυτόν, ένα όμορφο σπίτι γι' αυτήν, δύο μαρτίνι μετά τη δουλειά, δύο τρυφερές καληνύχτες πριν σβήσουν το φως στο παιδικό δωμάτιο κι ένα φιλί πριν πέσουν στο κρεβάτι. Η καλογυαλισμένη όμως αυτή ρουτίνα ήταν κάτι που οι ίδιοι ποτέ δεν ονειρεύτηκαν, που ποτέ δεν επεδίωξαν -τουλάχιστον συνειδητά.

Από την πρώτη σύντομη στιγμή της γνωριμίας τους, που μας εισάγει στο φιλμ, οι δυο τους διατείνονται ότι θέλουν κάτι περισσότερο, αποζητούν κάτι διαφορετικό -κάτι που είναι μεν απροσδιόριστο, δεν είναι όμως αυτό που θέλουν όλοι οι άλλοι. Κι αυτή η πνευματική τους υπεροψία είναι που κρατάει τους ίδιους και τον γάμο τους ζωντανούς τα πρώτα χρόνια, σ' ένα περιβάλλον νεκρό από καιρό. Αντίθετα με τους ανθρώπους γύρω τους, οι οποίοι έχουν αποδεχτεί αυτόν τον τρόπο ζωής, οι 'τέλειοι' Wheeler θέλουν να κάνουν πράξη την επανάσταση που κοσμεί το όνομα του δρόμου τους. Το σπίτι τους βρίσκεται στην Revolutionary Road (οδός Επαναστάσεως) και οι ίδιοι νομίζουν ότι είναι ικανοί να την κάνουν. Να ζουν διαφορετικά και κάποια στιγμή να τα εγκαταλείψουν όλα και να φύγουν για το Παρίσι, ζώντας μια ζωή έξω από τους κανόνες. Το μόνο που τους καθυστερεί είναι κάποια προσωρινά εμπόδια της καθημερινότητας.

Καθώς όμως τα χρόνια περνούν και η προοπτική της αλλαγής μετατρέπεται σε όλο και πιο μακρινή ελπίδα φυγής, αρχίζουν οι υπόγειες τριβές και οι εντάσεις. Κι όσο η εγκλωβισμένη April φωνάζει όλο και πιο απεγνωσμένα "Στο Παρίσι, Frank, στο Παρίσι", τόσο εκείνος δειλιάζει, ψάχνοντας αφορμές για να το αποφύγει και να συμβιβαστεί για την επίπλαστη 'αμερικανική ομορφιά', όπως έκαναν τόσοι άλλοι πριν και μετά από αυτόν. Κι ο αντισυμβατικός Frank, ο αντιδραστικός, ο διαφορετικός, αυτός που κατηγορούσε τους γύρω του ότι ζουν μια ψεύτικη ζωή με αυταπάτες ενώ ο ίδιος έβλεπε "το απελπισμένο κενό των πάντων γύρω τους", θα φοβηθεί να κάνει το βήμα μπροστά. Και θα αφήσει την April εκτεθειμένη, απελπισμένη και σπαρακτικά μόνη, να μην μπορεί να ξανακάνει το βήμα προς τα πίσω και να τον ακολουθήσει σ' αυτόν τον τελειωτικό συμβιβασμό.

Εξόχως θεατρικό, τόσο στη φόρμα όσο και στο περιεχόμενο (με δύο κεντρικούς χαρακτήρες να υποδύονται ρόλους σε μια ζωή που δεν τους ταιριάζει), το φιλμ του Sam Mendes δεν καταφέρνει, παρά τις πολύ καλές ερμηνείες που αποσπά από τον Leonardo DiCaprio και την Kate Winslet, να αγγίξει περισσότερο το σύγχρονο θεατή από άλλα έργα της ίδιας θεματικής (όπως το «American Beauty», επίσης του Mendes ή και το πρόσφατο «Little Children» με την Winslet ξανά σε πρωταγωνιστικό ρόλο). Κι αυτό γιατί, εντέλει, ο σκηνοθέτης, όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες του, φοβήθηκε μια περισσότερο ρηξικέλευθη κι επαναστατική προσέγγιση κι αφέθηκε να συμβιβαστεί με μια καλογυαλισμένη και στρογγυλοποιημένη καταγραφή μιας τραγωδίας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 15-01-2009  |  Διανομή: Odeon