Τhe Fountain

Τρεις κύκλους ζωής, έρωτα και απώλειας, τρεις αναζητήσεις του αιώνιου έρωτα και της αθανασίας βιώνουν σε ισάριθμες μετενσαρκώσεις τους ο Tommy (Hugh Jackman) και η Izzy (Rachel Weisz). Στο παρόν, ο πρώτος είναι γιατρός και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει θεραπεία για τον καρκίνο που απειλεί να του στερήσει τη γυναίκα του. Μεταφερόμενοι στον 16ο αιώνα μ.Χ., η Izzy, ως Βασίλισσα Isabel διατάζει τον πιστό υπηκόο της να ταξιδέψει στην μακρινή χώρα των Μάγια για να βρει το περίφημο δένδρο της ζωής, το αληθινό μυστικό της αιωνιότητας. Ο Tomas, τρέφοντας έρωτα για την Isabel αποδέχεται πρόθυμα την επιθυμία της γνωρίζοντας πως στην επιστροφή θα τον περιμένει η αγκαλιά της. Στο μέλλον του 26ου αιώνα, ο Tommy ταξιδεύει ως το νεφέλωμα Ξιμπάλμπα, εκείνο που κατά τους Μάγια φιλοξενεί το ελιξίριο της ζωής, ώστε να ξαναζωντανέψει την αγαπημένη του Izzy...

Μετά το «π» και το «Requiem For A Dream», ο Darren Aronofsky αποτολμά να εκπλήξει στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του. Το project, υπερφιλόδοξο και επιτηδευμένα μεγαλοπρεπές παλεύει να συνοψίσει μέσα από τον διαχρονικό έρωτα ενός ζευγαριού φιλοσοφικές αναζητήσεις περί της αιώνιας ζωής, του θανάτου, της αγάπης και - αν προτιμάτε - την πεμπτουσία του καθορισμού της ίδιας μας της φύσης. Μία εν δυνάμει τριλογία εντάσσεται σ' ένα και μοναδικό φιλμ, με το δημιουργό του να βασίζεται στην εκρηκτική σκηνοθετική του δεξιοτεχνία για να τα καταφέρει. Η εικόνα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μία συντονισμένη προσπάθεια απροκάλυπτου εντυπωσιασμού και εξοικονόμισης κινηματογραφικού χρόνου. Είναι εξάλλου αδύνατο να μη χαζέψεις μπροστά στα φωτεινά πλάνα και τα φουτουριστικά πορτρέτα που κατακλύζουν τον αμφιβληστροειδή. Εκεί όμως που ο Aronofsky επιδεικνύει με ευκολία την τέχνη του είναι στις αβίαστες χωροχρονικές μεταφορές. Οπτικοακουστικά, το «The Fountain» είναι ένα σωστό κομψοτέχνημα και τις στιγμές που το crescendo συνοδεύει τις χρυσαφένιες λάμψεις του διαστήματος ή του δένδρου της ζωής το πλέον πιθανό είναι να βρίσκεσαι σε αντίστοιχη εκστατική κατάσταση με εκείνη που θα ταίριαζε στο πλανητάριο. Αφήστε που η μουσική επένδυση του Clint Manssell δεν σκοπεύει να κοπάσει παρά ελάχιστα.

Οι νοηματικοί στόχοι όμως εκπληρώνονται; Κατά τη γνώμη μου κάτι τέτοιο θα ήταν φύσει αδύνατον με το υπάρχον υλικό, που δεδομένα δίνει περισσότερη βαρύτητα στο φαίνεσθαι. Ως το τέλος - ενδεχομένως απροσδιόριστα - ψάχνεις κάτι που νιώθεις πως δεν έχει ειπωθεί. Το σενάριο του Aronofsky παρόλα αυτά καταβάλλει τίμια προσπάθεια να τα προλάβει όλα. Η συρραφή των τριών εκφάνσεων του Tommy και της Izzy είναι προσεγμένη ενώ επικρατεί σχετική ισορροπία και νοηματική πληρότητα στις τρεις αυτές ιστορίες. Η δραματική τους κατάληξη ωστόσο δεν έρχεται να επιβραβεύσει τις ανθρώπινες εμμονές και αδυναμίες. Ένας αμφιλεγόμενος ψίθυρος δείχνει να επικρατεί, με τον Aronofsky εδώ στο 'ρόλο' ενός Θεού να θυμίζει στον άνθρωπο πως 'είσαι τόσο κοντά μα και τόσο ατελής'.

Η Rachel Weisz λειτουργεί έξοχα ως η εικονοποιημένη πηγή της ζωής που ο χαρακτήρας του Jackman παλεύει να διατηρήσει παντοτινά στην κατοχή του. Μεταμορφώνεται σαν κάτι το διαχρονικά πολύτιμο που φτάνει στα όρια της φαντασίωσης. Διεκπεραιωτής και τραγική φυσιογνωμία στο ταξίδι του μέσα στο χρόνο, ο Jackman βρίσκεται στο πλάι της κερδίζοντας και αυτός από το φως της. Η Ellen Burstyn μένει στην αφάνεια, αφού το ειδικό της βάρος είναι μεγάλο για να περιοριστεί απλώς σε έναν περιφεριακό ρόλο.

Το ταξίδι με το ονειρικό διαστημόπλοιο του «The Fountain» απευθύνεται σε όσους έχουν βαρεθεί να βλέπουν τετριμμένες ιστορίες αγάπης που παλεύουν σχεδόν εθιμοτυπικά να μιλήσουν γι αυτήν. Όμως δεν πρόκειται για ένα ταξίδι εύκολο, απαιτεί σκέψη, αναγωγή σε προσωπικά βιώματα προκειμένου να λειτουργήσει και να αφεθείς στη μαγεία της εικόνας. Το ερώτημα όμως παραμένει: Μήπως και πάλι ψάχνοντας το δένδρο (της ζωής) χάνουμε το δάσος;

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 15-03-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site