.45

Η Kate (Milla Jovovich) έχει σχέση με έναν 'γορίλα' του υποκόσμου, με τον οποίο από κοινού σχεδιάζουν τις παρανομίες τους. Ο Big Al παρόλα αυτά (Angus MacFadyen) δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας θρασύτατος μικροαπατεώνας που έχει σε μεγάλη υπόληψη τον ανδρισμό του. Οι δυο τους ζουν σε ένα διαμερισματάκι με την πρώτη να φαντασιώνεται μία καλύτερη ζωή και τον δεύτερο απλά να περιφέρεται ως ρέμπελος στα μπαρ και να κανονίζει 'δουλειές'. Ο περίγυρός τους έχει στραμμένα τα μάτια του στη σέξι Kate και αυτό είναι κάτι που ο Al δε μπορεί να το δεχτεί. Μία λεσβία καθώς και ο κολλητός του Al τη διεκδικούν με τον τρόπο τους και αυτό τον εξωθεί στα άκρα... ακόμα και μέχρι την κακοποίηση της Kate.

Μία δήλωση... σκέτη καταγγελία από πλευράς Kate (κατά κόσμον Milla Jovovich) μας καλωσορίζει άγαρμπα στο «.45» και ταυτόχρονα μας υποψιάζει για το ύφος που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια. Ένας κύκλος βωμολοχιών και βίας χωρίς κανένα σοβαρό σκοπό ή νόημα υποτίθεται πως έρχεται να μας αποδώσει ρεαλιστικά τη καθημερινότητα ενός ζευγαριού μικροαπατεώνων. Αρχικά εκείνη γοητεύεται από την επίδειξη ανδρισμού και δύναμης του Al ώσπου κάποια στιγμή εκείνος καταλήγει να την κακοποιήσει στην υποψία πως τον απατά. Εκεί επενεργεί τόσο η φυσική ομορφιά της όσο και το πάθος που εμπνέει στους γύρω της προκειμένου να πάρει την εκδίκησή της. Σπουδή πάνω στο πού δύναται να φτάσει μία γυναίκα ή κινηματογραφική καταγγελία κακοποίησης; Τίποτα από τα δύο. Όλη η υπόθεση βασίζεται σε έναν συνδυασμό underground ερωτισμού - που δε λειτουργεί όμως σχεδόν πουθενά - και βίαιου (σωματικού - λεκτικού) στοιχείου που προσπαθούν να προκαλέσουν. Τόσο η βία όσο και το σεξ μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν αρκεί φυσικά να υπάρχει ένα σκηνοθετικό πλάνο και ένα σεναριακό υπόβαθρο. Αλλά ο πρωτοεμφανιζόμενος στο σκηνοθετικό πόστο Gary Lennon δε μας πείθει για τίποτε από τα δύο παραπάνω που αναλαμβάνει. Φαίνεται πως το μόνο που μπορεί να σου μείνει από το «.45» είναι η θεά Milla Jovovich και τίποτα άλλο. Ακριβώς όμως επειδή την έχουμε ξαναδεί σε σκηνές με γυμνά και ερωτικές περιπτύξεις, δε βρίσκουμε τίποτα το πρωτότυπο σε αυτό το φιλμ. Ακόμα και η wanna be φεμινιστική αύρα της ταινίας είναι ανέμπνευστη και ρηχή, τέτοια που εύκολα εξατμίζεται μπροστά στα μάτια του θεατή. Έτσι, το μόνο που απομένει στον μέσο άρρενα (ιδίως) θεατή είναι να χαζεύει για όσο κρατά η ταινία την εντυπωσιακότατη Milla. Γιατί από ερμηνείες ή έστω κάτι το ουσιαστικό ας το αφήσουμε καλύτερα...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 30-11-2006  |  Διανομή: Σπέντζος