La Chimera

Σε μια μικρή πόλη της Ιταλίας που βρίθει ερειπίων, δραστηριοποιούνται έντονα οι λεγόμενοι "tombaroli", δηλαδή οι αρχαιοκάπηλοι, για τους οποίους η Χίμαιρα σημαίνει λύτρωση από τη δουλειά και όνειρα για εύκολο χρήμα. Για τον Arthur (Josh O' Connor), έναν Αγγλο που μόλις έχει βγει από τη φυλακή και συνεργάζεται με τους tombaroli, η Χίμαιρα μοιάζει με τη γυναίκα του, την Beniamina (Yille Yara Vianello), η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς όταν εκείνος φυλακίστηκε. Για να τη βρει, ψάχνει παντού, μπαίνει στο εσωτερικό της Γης σε αναζήτηση της εισόδου προς τη μετά θάνατον ζωή για την οποία γίνεται λόγος στους μύθους.

Κάπου ανάμεσα στην "Ευρωπαϊκή Τριλογία" του Roberto Rossellini και το μαγικό ρεαλισμό του Federico Fellini βρίσκεται το έργο μιας από τις σημαντικότερες δημιουργούς του σύγχρονου Ιταλικού κινηματογράφου, της Alice Rohrwacher. Αφού μας συστήθηκε στο μεγάλο μήκος με το πολύ ενδιαφέρον «The Wonders» (2014) και έδωσε την πρώτη πραγματικά σημαντική ταινία της με το «Happy As Lazzarro» (2018), η Rohrwacher κλείνει την τριλογία της για το παρελθόν και τη μνήμη με το τρίτο μεγάλου μήκους φιλμ της, το «La Chimera», που έκανε πρεμιέρα στο περυσινό Φεστιβάλ Καννών όπου ήταν ένα από τα φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα. Απολύτως συνεπής στο ύφος που υιοθέτησε και στις προηγούμενες ταινίες της, η Rohrwacher παρέδωσε εδώ την καλύτερη δουλειά της μέχρι σήμερα.

Ο ήρωας της ταινίας ψάχνει να βρει κάτι που έχασε, όπως και ένας ολόκληρος λαός αναζητά τη δική του Χίμαιρα, είτε αυτή είναι η ιστορική δόξα είτε απλά μερικές χιλιάδες ευρώ, στο χαμένο παρελθόν, στα ερείπια και στα μνημεία. Την αναζήτηση αυτήν η Rohrwacher την αποτυπώνει γλαφυρά, με μια ροσελινική διακριτικότητα, δίχως ποτέ να γίνεται υπέρ του δέοντος επεξηγηματική, αλλά θυμίζοντας τα αριστουργήματα του μεγάλου Ιταλού δημιουργού και ειδικά τις ταινίες του με την Ingrid Bergman, την ίδια στιγμή που η αποτύπωση της περιοχής όπου λαμβάνει χώρα το φιλμ φέρει κάτι από την αύρα του νεορεαλισμού. Από την άλλη, οι σκηνές γιορτής και πλήθους είναι ξεκάθαρα επηρεασμένες από τον Fellini, με αποτέλεσμα ένα γοητευτικότατο μείγμα ρεαλισμού και στιγμών που ξεφεύγουν από αυτόν.

Ο Josh O' Connor που γνωρίσαμε στην τηλεοπτική σειρά του Netflix "The Crown" είναι εξαιρετικός στο ρόλο ενός ανθρώπου που ψάχνει, στην πραγματικότητα, τον ίδιο τον εαυτό του και τη χαμένη του αθωότητα. Αξιομνημόνευτη η σχετικά σύντομη παρουσία της Alba Rohrwacher, αδελφής της σκηνοθέτριας, σε έναν υποστηρικτικό ρόλο, συγκινητικό και το πέρασμα της σπουδαίας Isabella Rossellini στο ρόλο της γιαγιάς της εξαφανισμένης Beniamina. Με τη βοήθεια μιας πολύ ατμοσφαιρικής διεύθυνσης φωτογραφίας, ενός ωραίου soundtrack και μιας απαλής, βελούδινης σκηνοθεσίας, το «La Chimera» είναι ένα φιλμ που θα λατρέψουν οι θαυμαστές του κλασικού ιταλικού κινηματογράφου, στους οποίους δικαιολογημένα λείπουν ταινίες σαν κι αυτή.

Προβλήματα υπάρχουν στην ταινία, το βασικό εκ των οποίων είναι η μεγάλη διάρκεια. Ο Rossellini πάντα ήξερε πόσο ακριβώς έπρεπε να διαρκούν οι ταινίες του, η Rohrwacher όμως έχει μια τάση προς τη φλυαρία. Τουλάχιστον, αυτήν τη φορά αποφεύγει τις σεναριακές ντρίμπλες που είχαν σαν αποτέλεσμα να καταστραφεί η τρίτη πράξη της προηγούμενης ταινίας της. Παρά τις "κοιλιές" που παρουσιάζει, εντούτοις, το «La Chimera» είναι οπωσδήποτε ένα σημαντικό έργο, όπου τα θετικά στοιχεία υπερισχύουν και αποτελούν επαρκή λόγο να επισκεφθεί κανείς τη σκοτεινή αίθουσα. Ήδη από τώρα, η νέα ταινία της Ιταλίδας σκηνοθέτριας θέτει υποψηφιότητα για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που διανύουμε.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-03-2024  |  Διανομή: Cinobo