Μαγνητικά Πεδία

Ενώ ταξιδεύει μόνη της, η Έλενα (Έλενα Τοπαλίδου) αποφασίζει αυθόρμητα να αλλάξει διαδρομή και βρίσκεται να ταξιδεύει με ένα ferry με προορισμό κάποιο νησί. Ο Αντώνης (Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) είναι στο ίδιο πλοίο, στο δρόμο για το κοιμητήριο του νησιού όπου ελπίζει να θάψει ένα κουτί με οστά. Όταν το αυτοκίνητό του χαλάει, η Έλενα προσφέρεται να τον πάει μέχρι κάποιο ξενοδοχείο και, την άλλη μέρα, στο κοιμητήριο, όπου τους λένε πως το κουτί δεν μπορεί να θαφτεί για γραφειοκρατικούς λόγους. Απολαμβάνοντας την τυχαία συνάντησή τους και την παρέα ο ένας του άλλου, αποφασίζουν να συνεχίσουν την περιπλάνηση στο νησί αναζητώντας κάποιο μέρος για να θάψουν το κουτί.

Τα «Μαγνητικά Πεδία», ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ελληνική ταινία που έκανε πρεμιέρα στο περυσινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι η απόδειξη των λίγων μέσων που χρειάζεται για να κάνει κανείς μια, όχι μεγάλη ενδεχομένως, αλλά οπωσδήποτε καλή ταινία. Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Γιώργος Γούσης έχει στη διάθεσή του μια απλή κάμερα, δύο ταλαντούχους ηθοποιούς, ένα αμάξι και άφθονο φυσικό τοπίο και με αυτά στήνει ένα βαθιά ανθρώπινο, έως και συγκινητικό road movie που δεν πρωτοτυπεί αλλά αντλεί τη γοητεία του μέσα από την απλότητά του.

Ο χώρος και ο χρόνος που εκτυλίσσεται αυτή η ιστορία δεν έχει σημασία και καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για τη σύγχρονη Ελλάδα καθαρά και μόνο από τη γλώσσα που μιλούν οι χαρακτήρες και το αυτοκίνητο που οδηγούν. Πρόκειται απλά για δύο ανθρώπους που η ζωή φέρνει μαζί, για λίγο μόνο, κι ύστερα οδηγεί ξανά σε ξεχωριστά μονοπάτια, τα οποία ενδεχομένως δε θα ξανασμίξουν ποτέ. Η ταινία του Γούση στοχάζεται ακριβώς πάνω στο πόσο μια τυχαία γνωριμία μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας. Πόσο σημαντικός μπορεί να είναι για μας ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν η αποκλειστική συντροφιά μας για λίγες ημέρες, τελικά όμως εμείς συνεχίσαμε από εκεί που σταματήσαμε πριν τον γνωρίσουμε; Το ερώτημα αυτό, βεβαίως, δεν έχει εύκολη απάντηση, γι' αυτό και η ταινία το αφήνει να αιωρείται.

Πολύ σοφά, ο Γούσης δεν παίζει το "εύκολο" χαρτί της ερωτικής περίπτυξης ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του, μολονότι κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την ταινία του πολύ πιο "βατή" και ελκυστική προς το ευρύ κοινό. Δεν είναι, όμως, αυτός ο σκοπός πίσω από τα «Μαγνητικά Πεδία». Όπως επίσης δεν είναι σκοπός τους να μας αποκαλύψουν το παρελθόν αυτών των δύο ανθρώπων, παρά αρκούνται σε υπαινιγμούς, τηλεφωνήματα που μένουν στη μέση και μελαγχολικά βλέμματα. Γιατί η Έλενα άλλαξε προορισμό τελευταία στιγμή; Γιατί αυτό το κουτί είναι τόσο σημαντικό για τον Αντώνη; Τίποτα από αυτά δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση. Η κοινή περιπλάνηση των δύο αυτών χαρακτήρων, παρότι δεν είναι πάντα το ίδιο συναρπαστική (υπάρχουν αρκετές σκηνές που απλά γεμίζουν το χρόνο) διανθίζεται από ενδιαφέροντες δεύτερους χαρακτήρες, χαριτωμένες υποπλοκές, όμορφα φυσικά τοπία και καλογραμμένους διαλόγους.

Κινηματογραφώντας αφαιρετικά και με λυρισμό το αυτοκίνητο που μεταφέρει τους δύο πρωταγωνιστές διασχίζοντας το τοπίο, ο Γιώργος Γούσης δίνει ένα φιλμ φαινομενικά μικρής φιλοδοξίας, που όμως καταφέρνει να βρει μια θέση στην καρδιά ενός ευαίσθητου κοινού. Η σκηνοθεσία του μαρτυρά πως στόχος της ταινίας αυτής δεν είναι να πει μια συναρπαστική, φρέσκια ιστορία ούτε να περάσει κάποιο βαρύγδουπο μήνυμα. Απλούστατα, τα «Μαγνητικά Πεδία» αποτυπώνουν μια κατάσταση, μια διάθεση, ένα συναίσθημα.

Αρωγοί στην προσπάθεια αυτή είναι οι δύο πρωταγωνιστές. Η Έλενα Τοπαλίδου και, κυρίως, ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος αποφεύγουν την "ξύλινη" εκφορά του λόγου για την οποία συχνά, και δίκαια, κατηγορούνται οι ηθοποιοί του ελληνικού κινηματογράφου. Μοιάζουν να ερμηνεύουν ρόλους που οι ίδιοι έπλασαν αυτοσχεδιάζοντας την ώρα του γυρίσματος και όχι συλλήψεις της φαντασίας του σεναριογράφου - σκηνοθέτη. Το ίδιο ισχύει και για τους υποστηρικτικούς ρόλους, που είναι αφοπλιστικοί μέσα στην απλότητα και, ενίοτε, το χιούμορ τους.

Δεν είναι συχνό φαινόμενο μια ελληνική ταινία να έχει μεγάλη καρδιά. Ανάμεσα, όμως, στις σοβαροφανείς wannabe νουάρ δημιουργίες ενός Γιάννη Οικονομίδη, τις ανόητες κωμωδίες τηλεοπτικής αισθητικής και τις ρηχές βιογραφίες τύπου «Man of God», μια ταινία σαν τα «Μαγνητικά Πεδία» ξεχωρίζει. Δεν είναι μια σπουδαία ταινία. Είναι όμως μια καλή, όμορφη, ζεστή δημιουργία. Είναι κι αυτό σημαντικό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-05-2022  |  Διανομή: Cinobo