Roma

Βρισκόμαστε στο ασπρόμαυρο Μεξικό του '70, παρακολουθώντας την ρουτίνα της καθημερινότητας μιας εύπορης αστικής οικογένειας που ζει στην γειτονιά "Roma" της πόλης του Μεξικού. Ο πατέρας είναι ένας μονίμως απών - κυριολεκτικά και συναισθηματικά - γιατρός, ο οποίος μοιάζει να δείχνει μεγαλύτερη προσοχή στο ενδεχόμενο να χαραχτεί το γυαλιστερό αμάξι του ή να πατήσει τις ακαθαρσίες του (ιδιαιτέρως παραγωγικού) σκύλου της οικογένειας, παρά στις ανάγκες του σπιτιού του και των ενοίκων του. Η μητέρα ακροβατεί με μαεστρία ανάμεσα στους δύσκολους ρόλους της "σιδηράς κυρίας" του σπιτιού και της υστερικής απατημένης συζύγου. Τα τέσσερα παιδιά τους είναι γεμάτα ζωή, ένταση και φασαρία, και διατηρούν ακόμα την αγνότητά τους, ζώντας σχετικά προστατευμένα από τον κόσμο των έξω και των "μεγάλων".

Χωρίς πότε να παίρνει συνειδητά τα ηνία της αφήγησης, ξεναγός μας στην καθημερινότητα της οικογένειας είναι η Cleo (Yalitza Aparicio - μια μη επαγγελματίας ηθοποιός που γεμίζει με την παρουσία και το βλέμμα της κάθε κάδρο στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση), η πιστή και πειθήνια οικιακή βοηθός και νταντά των παιδιών. Η θέση της στο σπίτι και ο ρόλος της μέσα στην οικογένεια είναι πολλαπλοί και καθόλου ορισμένοι - ούτε οριοθετημένοι. Είναι ταυτόχρονα υπηρετικό προσωπικό και ισότιμο μέρος της οικογένειας, φίλη και υπηρέτρια - χωρίς όμως κανένα μέλος της οικογένειας να της αποδίδει επίσημα οποιονδήποτε από τους δύο ρόλους. Η ίδια είναι πάντα εκεί, παρούσα, ένας φύλακας-άγγελος σε κάθε μικρή στιγμή της οικογένειας, σε κάθε μεγάλη εξέλιξη, ακολουθώντας τα παιδιά (που δεν μπορούν χωρίς αυτήν) σε οικογενειακές εκδρομές και εκδηλώσεις.

Καθώς ο φακός του τελειομανούς Alfonso Cuaron κινηματογραφεί με εμμονική λατρεία την ιεροτελεστία της καθημερινότητας της οικογένειας, τα κεφάλαια της ζωής των μελών της ξεδιπλώνονται αργά, σχεδόν υπνωτιστικά, γεμάτα από μικρά ή μεγάλα γεγονότα (εντός και εκτός των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού): εντάσεις, στενοχώριες, σκληρές απώλειες, εκπλήξεις - πράξεις και στιγμές που επηρεάζουν και αλλάζουν την οικογένεια και τα μέλη της για πάντα (ακόμη και χωρίς τα ίδια να το συνειδητοποιούν). Και αυτό που μοιάζει σαν μια νατουραλιστική, σχεδόν πεζή αποτύπωση μιας εποχής και μιας οικογένειας, σιγά-σιγά ξεδιπλώνεται στον θεατή και του αποκαλύπτεται σαν μια σχεδόν ονειρική, υπερβατική εικονογράφηση των νεανικών χρόνων του σκηνοθέτη (ο οποίος έχει γράψει το σενάριο και έχει αναλάβει και την μαγευτική φωτογραφία, έχοντας έτσι πλήρη και απόλυτο έλεγχο - τόσο από πλευράς περιεχομένου όσο και από πλευράς οπτικής - πάνω σε κάθε καρέ που περνάει μπροστά από τα μάτια μας). Και κάπως έτσι, το υλικό που στα χέρια οποιουδήποτε άλλου σκηνοθέτη θα είχε γίνει μια αδιάφορη (ίσως και βαρετή) αυτοβιογραφία που θα αφορούσε ελάχιστους, με την κάμερα (και την καρδιά) του Cuaron γίνεται ένας αριστοτεχνικά γυρισμένος καμβάς μιας ολόκληρης εποχής, υπέροχος στην όψη, λεπτοδουλεμένος στο περιεχόμενο και πλούσιος σε συναίσθημα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 13-12-2018  |  Διανομή: Netflix